Vuurnatie - 144

“Ga weg”, zei Yle meteen toen ik de deur opendeed.
“Ik wil met je praten, Yle”, zei ik vriendelijk.
“Nee, ik hoef niet te spreken met de moordenaar van mijn moeder!”
“Yle, je weet toch dat het niet anders kon? Je moeder wou zelf dat ik het deed, anders had ik het nooit gedaan.”
“Denk maar niet dat ik dat nog geloof”, schreeuwde ze. “Je vindt het helemaal niet erg, het doet je niks! Je hebt haar bedrogen!”
“Natuurlijk doet het me iets”, zei ik zacht. “Je moeder was ontzettend belangrijk voor me. Maar die soldaten mogen het niet merken.”
“Lieg niet! Dan zou je nu zitten huilen!”
“Dat gaat niet, meisje, dan zouden ze het zien als ik weer naar beneden ging. Het is zo al moeilijk genoeg om hen te overtuigen.”
“Ik wil haar terug”, snikte Yle. “Ik heb haar nodig, Lizzie.”
“Dat begrijp ik, meisje.” Ik trok Yle dicht tegen me aan. “Dat begrijp ik echt.” Ik liet haar zachtjes uithuilen. Plots hoorde ik tumult beneden. Verdomme, niet nu! Yle keek ook op.
“Sorry, ik moet gaan”, verontschuldigde ik me. Ik rende naar de troonzaal.

“Wat is hier aan de hand?”, zei ik kwaad, toen ik zag dat de soldaten enkele watermeesters tegen de grond gedrukt hebben, inclusief Thomatio.
“Ze vielen ons aan met die achterlijke sturing van hen”, zei één van de soldaten.
“Werkelijk? Ik had toch beter van hen verwacht.” Ik keek Thomatio aan. “Vooral van u, generaal.”
“Liz- Ik bedoel, mevrouw, ik wilde niet vechten, echt niet. Ik probeerde de mannen te kalmeren, omdat prinses Yue geen gevechten wou.”
“Is dat zo, heren?”, wendde ik me weer tot de soldaten. Ze keken elkaar ongemakkelijk aan. “Ik ben nogal geneigd hem te geloven”, zei ik kalm. “Laat hem maar los.”
“Maar mevrouw, hij gebruikte zijn sturing!”
“Laat hem los”, het was Azulena, ze had alles gehoord. “Voor deze keek laat ik u gaan generaal, maar volgende keer dat u betrapt wordt op sturing hoeft u niet meer op genade te rekenen. We hadden u gevraagd om gevechten te voorkomen, maar met woorden, niet met daden.”
“Dank u wel, prinses”, Thomatio boog voor haar.
“En u”, ik wendde me tot de andere heren. “Ik dacht dat het duidelijk was dat vechten niet geduld wordt?”
“Denk maar niet dat we de vuurnatie zullen gehoorzamen!”