002

na engels en wiskunde, ging de bel voor de kleine pauze. iedereen rende weg uit het lokaal. exclusief andy en ik. 'ik zie je bij het volgende lesuur wel' zei hij aarzelend. 'ja, dat is goed'.
ik ging naar mijn kluisje, en hij naar buiten. hij leek me echt aardig. maar wat was de reden toch dat hij steeds zo aarzelde? ik kwam er vanzelf wel achter dacht ik, en liep naar buiten.
ik ging op het bankje in de zon zitten. sloot mijn ogen. ik zat zo een tijdje, en opende mijn ogen weer. mijn ogen werden groot van verbazing.
in het midden van het plein, was een circel gevormd
van kinderen. ze waren allemaal door elkaar aan het schreeuwen.
ik wilde zien wat er in het midden stond, en besloot om er naartoe te lopen. ik wurmde me door de circel. mijn ogen werden groot van verbazing. en ik werd woest. daar lag de zwartharige jongen, andy op de grond. onder de schrammen en blauwe plekken. en daar stond de misselijkmakende jongen, die sven bleek te heten. iedereen schreeuwde zijn naam. ik bedacht me geen seconde, en liep erop af. net toen hij zijn vuist in de richting van de neus van andy liet gaan, pakte ik zijn hand vast. geschrokken keek sven me aan. andy had nog steeds zijn ogen dicht. alle kinderen waren stil, en keken me met grote ogen aan. toen deed ook andy zijn ogen open. 'laat hem met rust'. zei ik rustig, en ik wist hoe ik mensen kon overtuigen. ik keek hem diep in de ogen, met een blik vol haat, en deed iets met mijn ogen, wat niemand zag. alleen andy. 'voor deze ene keer' zei sven koeltjes. terwijl ik wist dat hij bang was. toen vloog de circel uiteen, en ging iedereen weer in groepjes staan. deed of er niets gebeurd was. snel boog ik me over andy heen. 'gaat het?' vroeg ik bezorgd. 'j-ja'. ik tilde zijn haar op en schrok. daar zat een hele grote wond. ik hielp hem omhoog, en ging naar binnen. ik liep de jongens wc in, en begon de wond schoon te maken. we hadden nog geen woord gesproken. 'd-dankje' zei hij na een tijdje en lachte naar me. meteen voelde ik een warm gevoel, en vlinders die alle kanten opschoten. 'alsje' lacht ik, en gaf hem een knipoog. 'waarom hielp je me?' vroeg hij. 'ik bedoel, als je me helpt, heb je de rest van je scholtijd een kut leven hie^ 'dat maakt me niet uit, ik help graag vrienden.' zei ik. bij het woord horend vrienden kreeg andy twinkelende ogen en een brede lach. 'ik heb nog nooit vrienden gehad...' zei hij na een poosje. 'nu wel'zei ik en gaf hem een knuffel.
ik merkte dat hij zich geen houding wist te geven, en uiteindelijk sloeg hij ook een arm om mij heen. het maakte me blij. 'enne, in de grote pauze, kom je maar bij mij staan'zei ik vrolijk. 'meen je dat?'
'tuurlijk! waarom niet' 'okee, dankje'zei hij.

toen we terug liepen naar de les, was de jongen zielsgelukkig en ik ook.
hij liep naast me, en niemand durfde wat te zeggen.
'ohja, enne bedankt voor daarstraks'zei hij, en hij bloosde.
snel gaf ik hem een kus op zn wang. 'ik doe het zo nog een keer'.