The game is over

Ik liep naar de noodlokalen, Daan had het al geregeld. Ze zouden daar al staan. Ik kwam aangelopen en daar stonden Mark en Daan. Daan draaide zich om.
'Hé schatje.' zei hij en hij kuste me, ik zag de pijn in Mark's gezicht. Heel even had ik medelijden, maar toen bedacht ik me dat hij het zelf veroorzaakt had. Daan draaide zich weer om naar Mark, die met een 'help' gezicht naar me zat te kijken. Daan was vreselijk gespierd, daar kon je als slank jochie echt niet tegenop.
Daan stormde op hem af en greep hem bij zijn keel en drukte hem tegen de grond, hij sloeg Mark een paar keer hard in zijn gezicht. En ineens kwamen van achter de noodlokalen vandaan 2 jongens, ze leken erg op Mark alleen dan ouder. Daan keek op. Het zijn 2 jongens, de een wat ouder dan de andere. De ene ook wat knapper. Daan kijkt om naar mij en stond op. Mark staat snel op en rent naar de 2 jongens. Hij draait zich nog even om en ik zie het bloed op zijn lip, daarna verdwijnt hij achter de noodlokalen. Ik kan het niet laten en ren achter hem aan, dit gaat me te ver.
'Wacht.' roep ik hem na, hij kijkt achter zich en loopt dan gewoon weer door.
'Wat moet je? Moet je je 'schatje' niet gaan steunen?' zegt hij, de nadruk op het woord 'schatje'.
'Eigenlijk wel, maar ik heb een hart.' zeg ik.
Hij loopt op me af en ik ben even bang dat hij me weer wil zoenen, maar dat doet hij niet. Hij geeft me een knuffel en hij huilt.
'Ik wil dit helemaal niet.' zegt hij.
'Ik ook niet, maar wil je alstjeblieft tegen die jongens zeggen dat ze Daan met rust moeten laten?' vraag ik, hij gaat weer naar achteren.
'Oke, als je ervoor zorgt dat het weer goed komt tussen Daan en mij.' zegt hij, ik weet dat Daan niet snel toegeeft maar ik wil niet dat Daan in mekaar word geslagen.
'Deal!' roep ik, en geef hem een knuffel. Ik heb het gevoel dat dat nog heel moeilijk gaat worden.