058 - Speech

Niall komt blozend naar me toegelopen zodra ik in de deuropening sta. Hij pakt mijn hand en haalt diep adem. 'Mam, ik moet je wat vertellen,' Niall kijkt even naar mij en pakt mijn hand nog iets steviger vast., mijn handen trillen langzaam als een gek. Ik laat zijn hand los, om mijn hand om zijn middel te leggen en trek hem dichter naar me toe. Ik voel dat Niall nog eens diep adem haalt. 'Liam is mijn vriendje, en het maakt niks uit wat je gaat zeggen, Liam is de liefste en ik hou van hem.' ik heb tranen in mijn ogen door zijn speech. 'Dankje Ni, zoiets heeft nog nooit iemand tegen me gezegd en,' Er loopt een traan over mijn wang. 'Ik hou van je, Niall. Jij bent het leukste wezen op deze aardbol. Jij geeft me hoop om door te gaan. Bedankt Niall.' eind ik mijn speech. Ik zie dat bij Niall ook een traan over zijn gezicht baant en ik veeg hem weg. 'Jongens, dat is toch juist leuk?' Niall kijkt met een vragende blik naar Maura. 'Ik wist het al. En waarom zou ik boos zijn op jou en Liam? Jullie passen heel goed bij elkaar, hoor.' Grijnst ze. Nialls mond hangt zowat open. Mijn hand omsluit zijn kin en duwt hem zacht weer dicht. 'Ga maar naar boven, lekker klef doen.' Lacht Maura. Ik trek Niall mee maar hij wurmt zich uit mijn greep. 'Wacht!' Niall rent als een bezetene naar de koelkast, om daar veel eten uit te pakken. Met drie zakken chips komt hij weer op me af gesneld. Ik trek hem mee naar zijn kamer. Eenmaal in zijn kamer aangekomen ploft hij op bed neer en scheurt een zak open. 'You don't mind?' Ik schud lichtjes mijn hoofd. Ik plof naast hem neer, terwijl hij begint te eten. Ik lach zachtjes in mezelf om gezicht van Niall, als hij eet. 'Is er wat?' Hij kijkt me een verbaasde blik aan. 'Nee, niks.' Grijns ik. Ik geef een kus op zijn lippen en kijk hem onschuldig aan.