5: de ongemakkelijke lunch
Onderweg ging mijn telefoon af, ik zette hem op de carkit en nam op.
"met Feliz" zei ik, "hey met Cole" "Alles goed?" "ja prima. Met jou ook?" "ja altijd" ging het gesprek. "maar even een vraagje, wat doe jij morgen avond, zeg rond 6 uur?" vroeg Cole, "nog niets maar aan je manier van praten te horen heb ik nu wel wat te doen" lachte ik. "Dyl en ik komen om 6 uur aan in Engeland en we hoopten dat je ons op kon pikken vanaf het vliegveld" zei Cole, "En dat we misschien gezellig bij jou konden overnachten?" hoorde ik Dylan roepen. "Hey Dyl, maar tuurlijk kan dat jongens dat is geen probleem" antwoordde ik en we sloten het gesprek af. "waren dat Cole en Dylan als in Cole en Dylan Sprouse?" vroeg Harry, "ja hoezo?" vroeg ik weer. "Hoe ken jij die?" vroeg Zayn, "van het touren in Amerika, er was ooit een feestje en daar heb ik ze leren kennen." legde ik uit.
Ondertussen had ik de auto al geparkeerd en stapte we uit, we liepen het restaurantje in, bestelde wat en gingen zitten. We zaten heel gezellig te praten onder het eten, behalve Niall die was erg stil en het begn me zwaar te irriteren. Toen Zayn en Harry naar de wc gingen besloot k er wat van de zeggen, "Waarom zo stil?" vroeg ik. Niall keek me aan "omdat ik niet weet wat ik moet zeggen, ik heb het flink verpest met jou en ik wil het graag goedmaken. Alsjeblieft, ik ben nog steeds een groot fan van je en ik voel me er nog steeds rot om, hoe kan ik het goedmaken." smeekte hij bijna.
Ik legde mijn hand op zijn bovenbeen en wreef uitdagend heen en weer, "nou, ik weet wel iets" begon ik, "ik heb geen zin om vanavond te koken. Als jij nou voor het eten zorgt... Is het een begin" zei ik. "wat wil je eten dan?" vroeg hij, "oh eet je vanavond mee, gezellig!" zei Harry die aan kwam lopen. Ik lachte, dit was niet wat Niall bedoelde maar wel mijn bedoeling.
Aan de ene kant vond ik dat hij het verdiende, maar aan de andere kant vond ik het zielig voor hem. ik begreep ook wel waarom hij had gelogen en misschien heel misschien was het tijd om hem te vergeven.
Oké, niet helemaal vergeven, maar ik zal het hem een stuk minder moeilijk maken met dingen. Op een of andere manier kon ik niet erg boos blijven op de jongen met de mooie blauwe ogen.
Reageer (3)
ik ben verliefd geworden op die blauwe ogen
1 decennium geledentjaa die heeft tie wel, blaaauwwee ogen!!
1 decennium geledenhaha snel verder echt een awesome verhaal!!
Snel verder!
1 decennium geleden