(21) Bill

'Oké, Tom krijgt te horen dat hij met incestueuze gedachten zat, buiten het feit dat het vies en verkeerd is, komt hij er best overheen.' ik volgde even niet met de incest dingen.. ik zou er gewoon niet aan denken dat Bill dacht dat TOm op zo'n manier aan mij gedacht had. (iedereen nog mee? ) 'Dan moet je er wel mee rekening houden dat mijn moeder en ik een soort van geen-geheimen band hadden. OF dat beweerde ze toch. Probeer je dan in te beelden dat je het eigenlijk ooit wel geweten hebt van een baby, maar dat je moeder je wijsmaakte dat je het je allemaal verbeeld hebt, dat het je nichtje was...' mompelde hij. Hij zuchtte, rommelde in zijn kast ergens in de diepte en haalde er een kistje uit. Ik keek verbaast toe hoe hij het op bed open klapte. 'Tom had het geloofd, dat het echt Melody was... maar eerlijk.. ik niet.' mompelde hij. Hij verschoof een aantal papieren in zijn doos, hij leek heel fanatiek bezig. ER was een lichte schittering in zijn ogen teruggekeerd terwijl hij rommelde in het kistje. 'Kijk.. een foto van Mijn moeder en Melody's moeder, op hetzelfde moment zwanger, maar zogezegd maar 1 baby. Ik heb een tijd gedacht dat mijn moeder een miskraam had, of zelf Melody's moeder en dat mijn moeder haar dochter had afgestaan aan mijn tante. Een beetje zielig, ik weet het.' mompelde hij zacht. Ik glimlachte. het begon er eindelijk naar uit te zien dat Bill een beetje terug kwam. 'Wat is de bedoeling van het kistje?' vroeg ik. Bill keek naar mij. 'Ik houd het bij sinds ik een jaar of negen was; alle bewijzen dat mijn moeder loog over "de Baby" die ze zogezegd nooit gehad heeft.' zei Bill. 'Ik dacht dat jullie een Geen-Geheimen band hadden.' mompelde ik. Bill knikte. 'Maar dat wil niet zeggen dat ik dat altijd geloofde. ik vond het gewoon zo erg dat ze het nu nog altijd alle schuld van zich af wou duwen.' zei hij, waarna hij weer stil werd. ik keek naar de doos. 'Wil je het zien?' vroeg hij met een klein glimlachje. Misschien wou ik het niet helemaal, maar Bill leek eindelijk op te knappen, dus had ik het gevoel dat ik niets kon weigeren aan mijn grote broer...