1,4 ~ Catilynn Dreamcatcher;

Ik zie Quinn Mayson’s hand in de glazen bol met meisjes namen zakken. Ze woelen door de briefjes en dan haalt ze er één uit. Het is hele plein valt stil. Iedereen houd zijn adem in als ze de naam voorleest.
‘Getila Meyer’
Getila, een meisje van twaalf jaar oud, loopt langzaam en trillend het podium op. Ze lijkt niet blij te zijn met een feit dat ze gekozen is. Ze straalt doodsangsten uit. En klampt zich vast aan haar enige hoop. De volgende vraag.
Ik weet dat ik niet de enige hoef te zijn om me zo aan te melden als vrijwilliger. Maar ik ben blij dat ik dit meisje tenminste kan helpen. Ze ziet er niet uit alsof ze goed kan moorden.
Daarom steek ik mijn hand op als Quinn Mayson vraagt of er vrijwilligers zijn. Ik ben gelukkig de enige.
‘Cati!’
Kippenvel, maar ik negeer mijn moeders gekrijs als ik het podium oploop. Ik zie de menigte in elkaar kruipen. Mijn moeders verdriet raakt iedereen. Maar er zijn geen andere vrijwilligers. Ik weet dat Lenaliss me herkent. Ze heeft gewonnen in het jaar dat mijn broer ook mee deed. Ze waren bondgenoten, en ik weet dat Lenaliss mijn deelname ziet als een kans om hem te wreken. Net als ik.
‘Wat is je naam?’ Vraagt Quinn Mayson.
Ik glimlach stijfjes. ‘Ik ben Catilynn Dreamcatcher.’
Ik zie de herkenning op haar gezicht, ze moet even nadenken.
‘Zusje van Dean Dreamcatcher?’ Vraagt ze en ik knik.
Ik weet dat iedereen in het Capitool nu aan zijn televisie vastgelijmd zit. Dat de andere tributen weten wat mijn kwaliteiten zijn, doordat mijn broer in zijn interview vertelde hoe hij en ik altijd vechtpartijtjes deden in het kleine bos.
Hij vertelde dat ik moeilijk te pakken was, ik kon goed dingen ontwijken. De tributen wisten alleen niet dat ik de afgelopen twee jaar enorm heb geoefend op het omgaan met een kleine speer. Zo groot als een armlengte ongeveer.Die speer zou me gaan moeten helpen met het winnen van de komende Hongerspelen.