Hoofdstuk 2. Veranderingen - Changes

Weer lag zijn hand naast me op de armleuning van de bioscoopstoelen voor me klaar. Ik legde zuchtend mijn hand naast die van hem, zodat hij ermee kon doen wat hij wilde. In plaats van hem te pakken begon hij met zijn wijsvinger er figuurtjes op te kietelen. Ik grinnikte en keek opzij. Hij grijnsde en ging rustig door.
Ongemakkelijk stopten we bij mijn huis. “Ga je nog even mee naar binnen?” “Eh, ja is goed.” Mijn vader was niet thuis vanavond, hij moest overwerken. “Wil je wat drinken?” “Nee bedankt, ik zit nog vol van de cola.” Hij grijnsde. “Kom mee.” Hij volgde me de trap op en ik deed de deur van mijn slaapkamer achter hem dicht. “Luister, Zack..” zijn blik was geïnteresseerd. “Ik.. Ik moet je wat vertellen. Maar ik weet niet hoe.. Ik kán het niet..” “Kun je het me niet laten zien?” ik beet op mijn lip. “Misschien.. Maar ik weet niet of je het dan begrijpt.” “Probeer het gewoon.” Hij was duidelijk nieuwsgierig. Voorzichtig deed ik een stapje in zijn richting en legde een hand op zijn borst. Hij keek me verbaasd aan en ik legde mijn andere hand in zijn nek. “Ik denk dat ik het begrijp..” mompelde hij zacht en zijn fluwelen adem blies in mijn gezicht. Ik drukte me iets dichter tegen hem aan en keek omhoog. “Weet je ’t zeker?” hij knikte en boog zijn hoofd naar me toe. “Ik begrijp jou beter dan wie dan ook.” Speels trok ik mijn wenkbrauwen op, en ik voelde hoe hij zijn armen verlegde en ze om mijn rug krulde. “Dan kijken we maar of je me ook wel echt begrijpt.” Hij lachte flauwtjes. “Met alle plezier!” mijn een glimlach drukte hij zijn lippen op de mijne en ik zoende hem terug. Ik worstelde mijn handen los en woelde ermee door zijn haar, en ik voelde dat zijn vingers zijn achter mijn rug verstrengelden in mijn haar. Langzaam deed ik een stap achteruit, maar hij dacht er blijkbaar anders over, en deed weer een stap in mijn richting, zodat we precies hetzelfde stonden als net, maar dan een stap meer de kamer in. Langzaam liep ik steeds meer achteruit, en hij bleef op me aflopen. Onze lippen gingen nog steeds te keer, en we hadden blijkbaar allebei weinig zin om te stoppen, maar toch voelde er iets niet goed. Bij mijn laatste stap knalde mijn knie tegen mijn bed en viel ik achterover. Ook Zack verloor zijn evenwicht door mijn actie en viel bovenop me. Snel krabbelde hij overeind en hield me rechtop. Meteen wendde ik mijn blik af. “Sorry. Dat had ik waarschijnlijk niet moeten doen.” “Nee, ik, ik vond het niet zo erg.” Ik liet me op mijn bed vallen. “Nee, ik had het niet moeten doen.” Ik begroef mijn gezicht in een kussen en zuchtte diep. “Maar, waar kwam dit opeens vandaan?” ik gluurde naar zijn gezicht en sloot mijn ogen. “Ik bedoel, je wilde eerst niks van me weten, en nu bespring je me bijna.” Ik grinnikte en hij lachte mee. Ik duwde mezelf overeind. “Ik weet het ook niet.. Casey dwong me van de week bijna om met je uit te gaan, maar ik wilde het niet, omdat jij zo overduidelijk smoor op me was. Maar toen keek je me zo aan, met die lieve glimlach, die schattige kuiltjes,” ik streelde over zijn wang en staarde in zijn ogen. “En dan je fonkelende bruine ogen.” Hij glimlachte en kreeg een rood blosje op zijn wangen. “Daar is het weer, die schittering in je ogen, en dan die kuiltjes.” Ik glimlachte en hij grijnsde terwijl hij mijn hand pakte. “Maar je had het ook gewoon kunnen zeggen.” “Nee, ik kon het niet, ik had geen idee hóé ik het moest zeggen.” “Een suggestie: Ik vind je leuk?” ik lachte kort en beet op mijn lip. “Het is niet zo makkelijk als het lijkt.” “Oh nee? Hoe vaak heb ik het jou proberen te vertellen?” ik gniffelde. “Geen idee, tien keer misschien?” hij lachte. “Meer!” teder veegde hij een lok haar uit mijn gezicht en pakte mijn handen beet. “Maar wat doen we nu? Ik dacht dat dat van eergisteren een ongelukje was, maar dit kunnen we niet meer echt een ‘oeps’ moment noemen, of wel?” ik beet op mijn lip en keek hem aan. “En jij wilt het natuurlijk niet verzwijgen?” zijn ogen fonkelden. “Dat van eergister wilde ik tot net nog verzwijgen, en misschien houden we dat wel stil, maar dit..” ik hoorde de opwinding in zijn stem en plotseling deelde ik zijn enthousiasme. “Ach, kwaad kan het denk ik niet.”

Ik sloeg opgelucht het portier van mijn auto dicht terwijl ik over de parkeerplaats keek. Niemand wist het nog. Nog niet tenminste.
Zack’s Jeep was er nog niet, dus wachtte ik maar even. Ik stond nog geen twee minuten toen hij over de drempel van de parkeerplaats scheurde en zijn Jeep naast de mijne zette. Vrolijk sloeg hij zijn deur dicht en liep op me af. Hij drukte ongezien een kus op mijn wang en legde zijn arm om mijn zij. “Kom op.” Ik haalde diep adem en we liepen samen naar de rest van de groep. De eerste die ons gezien hadden waren Jaimy en Mike. Natuurlijk ging het binnen twee seconden door de groep en draaide iedereen zich nieuwsgierig om. Ik zag Casey’s triomfantelijke blik, en eigenlijk gunde ik het haar niet, maar hij was het o zo waard. We stopten voor de groep nieuwsgierige, vrolijke en ontzette gezichten en ik zag nu ook Kate, die stiekem ook verliefd was op Zack.
Jade keek opgelucht dat ze mijn geheim niet langer angstvallig stil hoefde te houden en Casey staarde me nu aan met een blik die bijna trots uitstraalde. “Dus?” mompelde Mike. Mike was vorig jaar een tijdje mijn vriendje geweest, maar dat had niet gewerkt, dus hij was nu vast jaloers op Zack. Hij had nooit zo met me mogen lopen, het enigste wat hij wilde was klef doen, dus ik had hem snel genoeg de deur gewezen. “Zijn jullie een stel?” vroeg Michelle nu. Ik schraapte mijn keel om iets te zeggen maar Zack was me voor. “Ja.” “En hoe dat zo?” Het was duidelijk: Mike was jaloers. “Je moest toch niks van hem hebben?” Mike vuurde zijn vragen duidelijk op mij af. “Tsja. Een mens kan veranderen.” Zijn blik werd zuur en ik deed expres een stapje meer naar Zack, zodat we nu echt tegen elkaar stonden, en legde mijn arm ook om zijn rug.

Onder Aardrijkskunde, mijn enigste les zonder Zack, zat ik genoodzaakt naast Mike, en ik ergerde me dood aan hem vandaag. Hij mompelde aan één stuk door dat Zack niet goed voor me was, dat ik beter bij hem had kunnen blijven en ga zo maar door. “Wil je nou eens je mond houden?” snauwde ik hem toe. “Ik kan prima voor mezelf zorgen hoor. Ik ben zeventien! Zeven-tien! En ik kan zeker ook mijn eigen keuzes maken.” Geërgerd draaide ik me van hem weg en ik hoorde een zwakke zucht naast me.

Zack gaf me een kus op mijn voorhoofd en kwam naast me zitten aan de lunchtafel. Ik grinnikte en gaf hem een stomp tegen zijn arm. “Jullie zijn zo leuk samen,” merkte Jade op en ik liep rood aan. Ook Zack werd even stil. “Ik meen het hoor, zo stom dat jullie niet eerder zijn uitgegaan.” Ik schraapte mijn keel als teken dat ik me ergerde en meteen werd er van onderwerp gewisseld. Tijdens de pauze keek Mike, die schuin tegenover me zat, me vaak genoeg kwaad aan. Maar als wraak staarde ik dan gewoon weer in Zack’s puppybruine ogen, die me keer op keer weer fascineerden.

“Ik ga je missen in het weekend.” Mompelde Zack zachtjes terwijl hij me dicht tegen zich aantrok. We stonden tussen onze auto’s in, school was net uit en we namen afscheid voor het weekend. “Het zijn maar twee dagen!” grapte ik. “Maar wel twee dagen zonder jóú.” “Ach, dat valt wel mee, twee dagen zonder jóú is veel erger.” Ik grijnsde en hij zoende me. Ik zoende hem terug, maar was wel de eerste die ermee ophield. “Wat nou?” “We staan midden op het schoolplein?” “Technisch gezien staan we in een hoek, dus ik zie het probleem niet.” Ik grinnikte. “Pestkop.” Hij lachte scheef en ik smolt weer. “Maar wel míjn pestkop.” Ik drukte snel een kus op zijn volle lippen en stapte in mijn auto. “Ik bel je vanavond.” “Houd ik je aan!” grinnikend startte ik mijn auto, die onder hevig protest zijn oude motor liet brullen. Met veel lawaai trok ik op en reed de parkeerplaats af.