Try To Catch My Lovebug. 12

Je loopt door je kamer. Je radio staat zo hard mogelijk. ‘Walk away,’ van Kelly Clarkson verspreid zich door je kamer.
Je moet eerst nog een hond uitlaten en dan gaan jullie naar de bioscoop. Je hebt geen zin om alleen een stuk te gaan lopen.
‘June! Er is iemand voor je,’roept je moeder op dat moment van beneden.
‘I want a man by my side. Not a boy who runs and hides. Are you gonna fight for me? Die for me? Live and breathe for me? Do you care for me? 'Cause if you don't then just leave,’zing je als je van de trap afloopt. Je bent direct stil als je ziet dat Nick daar staat.
‘Oh hé,’zeg je een beetje verbaasd. ‘Wat kom je doen?’
‘Uhm, ik wou je nog even zien voordat we naar de bios zouden gaan,’zegt Nick met een kleine glimlach.
Je lacht. ‘Dat is leuk. Maar weetje, ik moet weer eens een hond uitlaten. Dus.. loop je weer mee of..’
‘Ja, leuk,’onderbreekt Nick je.
Je moeder staat in de kamer naar jullie te kijken. ‘Oh, mam, dit is Nick Jonas,’zeg je.
‘Ik heb hem al eens gezien,’zegt ze met een lach. Ze schudt Nicks hand.
‘Hallo mevrouw,’zegt Nick braaf.
Je grinnikt. ‘Ik moet nog even mijn spullen pakken van boven,’zeg je en loopt naar boven. Je stopt je mobiel en andere dingetjes in je tas. Je doet de radio uit.
Als je je omdraait staat Nick daar. Hij kijkt bewonderend je kamer rond. ‘Leuke posters,’zegt hij en wijst naar je Tokio Hotel posters.
‘Ik vind deze leuker,’en je wijst naar een poster van de Jonas Brothers. Je steekt je tong plagend uit.
‘Hm, goede keus. Weetje? Die jongens van Tokio Hotel zijn best aardig. Ze zien er best wel eng uit, maar ze zijn wel cool,’zegt hij.
‘Heb je hen al eens ontmoet?’vraag je ongelovig.
‘Ja, al twee keer ofzo. Ze zijn echt goed. Andere muziek stijl, maar echt tof. Vooral die Bill is een coole gozer,’zegt Nick met een lach.
‘De volgende keer moet je hem op zijn mond kussen van mij,’zeg je met een ondeugend gezicht.
‘Haha, nee echt niet. Dan krijg ik slechte publiciteit. Dat moet ik niet hebben,’zegt hij lachend.
‘Kom, laten we gaan. We moeten niet weer te laat komen. Daar krijg je ook slechte publiciteit van,’zeg je plagend. Nick volgt je.
‘Doei mam! Tot morgen,’zeg je en sluit de deur achter je.

De vrouw kijkt jullie fronsend aan als ze jullie weer ziet. ‘Je bent deze keer wel op tijd,’zegt ze.
‘Ja, we hebben niet zo lang gepraat,’zeg je met een lach. Maar de vrouw vindt het niet grappig.
Je lijnt de hond aan en trippelt de stoep af. ‘Graag niet te lang wegblijven. Ik moet nog weg,’zegt de vrouw.
‘Komt voor elkaar,’zeg je en steekt de straat over. Nick volgt je. Jullie lopen weer langs het oude stadsgedeelte. Een man is aan het grasmaaien en groet jullie. ‘Hij grasmaait altijd op vrijdagavond,’zeg je.
Jullie komen langs een oud vervallen huis. Daar staat een oud vrouwtje de stoep te vegen. ‘Die vrouw woont het huis hiernaast. Ze zorgt altijd dat het hier netjes uit ziet voor de postbodes, terwijl er nooit iemand komt. Dat jongetje daar, die heeft net leren fitsen en crosst nu zo vaak mogelijk zijn inrit op en neer. Die man draait zijn auto altijd op dit tijdstip en zet hem dan in de garage. Die vrouw staat altijd voor de ruit te wachten op haar man. Haar man is altijd te laat voor het eten. Maar hij is altijd vijf minuten te laat. Dus eigenlijk komt hij gewoon op een vaste tijd, maar ze blijft altijd op hem foeteren dat hij te laat is. Dat meisje daar, die schommelt altijd en rent dan naar voren, aait mijn hond die ik op die avond bij me heb. Ze zegt me altijd dat ik er mooi uit zie en loopt dan terug naar haar schommel,’vertel je aan Nick.
Het meisje komt op jullie af. ‘Hai Bonzo! Je ziet er mooi uit June. En die jongen ziet er ook leuk uit, wil je dat tegen hem zeggen?’vraagt het meisje.
Je knikt. Het meisje strijkt nog een keer over Bonzo’s kop en rent terug naar haar schommel.
Nick kijkt je met open mond aan. ‘Hoe weet je dat allemaal?’
‘Ik kom hier al zo lang en vaak langs. Soms maak ik een praatje met de mensen en dan kom je erachter. Die ene vrouw blijft altijd foeteren dat haar man te laat is. En haar man zit altijd te foeteren dat het druk op het werk was. Altijd weer, en ik vind het geweldig om steeds weer te horen,’zeg je met een lach.
Nick glimlacht. ‘Jij bent gek. Maar op een positieve manier.’
Je grinnikt. ‘Bedankt. Je zult merken dat jij het ook leuk gaat vinden na een tijd,’zeg je. ‘Maar daarvoor ben je hier te kort.’Je kijkt naar de grond.
‘Ik vind het leuk hoor! Echt, maar ik heb zoiets gewoon nog nooit eerder gehoord. Nu begrijp ik ook waarom je hier graag langs loopt,’zegt hij.
‘Ja, om alle veranderingen te zien,’zeg je met een glimlach.
Jullie lopen verder. ‘Weetje? Het voelt helemaal niet als een week dat ik je ken, maar veel langer,’zegt Nick dan opeens.
Je kijkt hem aan. ‘Dat heb ik ook. Alsof we elkaar al tijden kennen en..’
‘Alsof het altijd al zo geweest is,’maakt Nick je zin af.
‘Ja, het voelt gewoon goed,’zeg je.
Nick lacht. ‘Precies. En je begrijpt me gewoon. Bij jou kan ik gewoon doen.’
‘Ja, ik ook bij jou. Bij jou heb ik het gevoel dat ik me voor niets hoef te schamen,’zeg je eerlijk.
Nick lacht en slaat zijn arm om je schouder. Je drukt je tegen hem aan.