Try To Catch My Lovebug. 11

*NickPov.
Joe loopt gezellig te kletsen met Mira en Kevin is een gesprek met June begonnen.
June leek te schrikken van Joe’s mededeling dat jullie weg gaan na het concert. Je kunt je het wel voorstellen. Je vindt het zelf ook erg jammer. Maar je weet dat jullie wel contact zullen houden. Je gelooft wel dat jullie vriendschap dit doorstaat.
June leidt jullie naar een verlaten voetbalveldje. Het ziet er gezellig uit.
Ze zoekt in de bossen en tovert een bal tevoorschijn.
‘Oké, nu gaan we teams maken. Mira, jij mag beginnen,’zegt ze.
‘Hm, ik kies Joe,’zegt ze. ‘Nu jij.’
‘Ik kies Nick,’zegt June met een ondeugende glimlach. Je lacht.
‘Kevin, ga jij op het doel? Dan proberen we gewoon in een doel te scoren, als je me begrijpt..’zeg je tegen Kevin.
‘Nick, dat is geen voetbal,’zegt June lachend.
‘Nee, weet ik. Het is een beetje anders. Maar dat is veel leuker. Anders is Kevin zo alleen,’zeg je.
‘Ik vind het prima. Ik heb zelf toch niets te zeggen,’zegt Kevin nepverdrietig.
Jullie beginnen met jullie spel. Het gaat best goed zo. Jullie kunnen toch allemaal nog wel wat voetballen.
Je kaapt de bal van June af. ‘Nick! We zitten bij elkaar in het team,’gilt ze.
Je grinnikt. ‘Daarom mag ik hem nog wel van je afpakken,’zeg je plagend.
Ze rent achter je aan. Je probeert zo snel mogelijk bij het doel te zijn, maar ze tackelt je gewoon alsof het niets is. ‘Wat doe je?’vraag je verbaasd.
‘Nou, waar lijkt het op?’vraagt ze en steekt je tong naar je uit.
‘Ik dacht dat we bij elkaar in het team zaten?’vraag je.
‘Ja, maar daarom mag ik je nog wel tackelen,’zegt ze scherp. Kevin, Joe en Mira moeten lachen.
‘Hm, dat is waar. Ok, vanaf nu is het ieder voor zich,’zeg je met een gemeen lachje.

*JunePov.
Je ligt op het gras. Joe en Mira komen er net weer aanlopen met flesjes cola. Ze zijn snel naar de winkel geweest, terwijl jij, Kevin en Nick uitrustten. Je bent helemaal buiten adem van het voetballen.
Uiteindelijk hebben jullie drie wedstrijdjes gespeeld, met elke keer een andere keeper. De eerste heb jij gewonnen. De tweede Kevin en de derde Nick.
Je pakt het flesje van Joe aan. Mira ploft naast je neer.
Het is super gezellig met z’n vijven. De jongens zijn echt super aardig en grappig. Mira voelt zich ook heerlijk op haar gemak bij de jongens.
Nick schuift zich naast je, terwijl Kevin, Joe en Mira in een discussie verwikkelt zijn. ‘Je kunt goed voetballen,’zegt hij.
‘Haha, ja. Ik heb eens gevoetbald. Nu niet weer. Ik vond het trainen saai. Het ging mij meer om de wedstrijden. Maar ons team was niet goed genoeg, dus verloren we vaak. Dat haatte ik. Maar ach, ik mis het niet. Al vind ik het wel leuk om soms te doen,’leg je uit.
‘Hm, leuk. Ik doe niet aan sport. Al vind ik sporten wel leuk,’zegt Nick en kijkt over het voetbalveld.
‘Je hebt er ook niet veel tijd voor als je veel moet rondreizen,’zeg je. Je slikt. Je hoopt niet dat dat te boos klonk.
‘Sorry, dat ik het niet heb gezegd.’ Nick kijkt je aan.
‘Nee, het geeft niet. Ik had er gewoon niet aan gedacht. Maar ach, we overleven het vast wel. We houden toch wel contact hé?!’vraag je onzeker.
‘Jazeker! We kunnen blijven bellen. En misschien kunnen we elkaar eens opzoeken ofzo,’zegt Nick. Je knikt.
Je buigt voorover en knuffelt Nick. Hij lacht. En dat maakt jou weer aan het lachen. Waarom weet je niet maar je krijgt er de slappe lach van, wat hem weer aansteekt en zo liggen jullie over het gras te rollen van het lachen. De andere kijken jullie verward aan.
‘Waar hebben zij nou weer last van?’vraagt Joe zich hardop af.
Je grinnikt nog na en zet je recht.
‘Niets,’zeg je en trekt je gezicht weer in een plooi. Je grinnikt nog eens als je Nick ziet lachen.
‘Oké, weird,’zegt Joe.
‘Gaan we morgenavond naar de bioscoop?’stelt Mira opeens voor.
‘Ja, leuk!’zeg je vrolijk. Je hebt wel zin om weer met z’n vijven ergens heen te gaan.