Living forever 4.4

Het begon met een propje, ergens vond ik het gek dat ze zo zwak begonnen en moest er alleen omlachen.
‘Wat is er zo grappig, Nathan?’ vroeg mijn geschiedenis docent. ‘Is het zo grappig dat er zo veel mensen zij dood gegaan in de tweede wereld oorlog.’
‘Nee, mevrouw. Binnenpretje,’ zei ik glimlachend. Ze knikte en ging toen weer met een zuur gezicht verder met de les. Daarna kreeg ik een briefje met daarop lijk met een heleboel bloed. Glimlachend krabbelde ik eronder: Hou op, ik krijg dorst van je tekeningen.
Ed keek me gek aan, maar gaf het uiteindelijk toch door.
‘Weet je het zeker dat dat zo verstandig was?’ vroeg Ed. ‘Binnen een half uur gaat het door de school dat je een vampier bent.’
‘Ik ben helemaal geen vampier,’ zei ik schouder ophalend. ‘Ik ben een elf.’ Even was het stil toen schoot Ed heel hard in de lach. Het hoofd van onze geschiedenis lerares schoot omhoog en ze keek ons boos aan.
‘Wat is er zo grappig?’ vroeg ze. ‘Nog een binnenpretje?’ Ed knikte.
‘We zullen proberen de binnenpretjes binnen te houden, mevrouw,’ zei ik serieus en toen schoot de hele klas in de lach en ook de docent glimlachte.
‘Dat zal heel fijn zijn Nathan,’ zei ze en ik knikte kort.