44 || Frauke

Ik spring op Louis af en begin hem te kussen en te knuffelen. Als ik klaar ben met kussen vraagt hij: “Is that a yes?” “Yes, yes, yes, zotteke!” Roep ik uit. Hij doet de ring rond mijn vinger, in de ring staan onze namen gegraveerd.
Het leek net een verlovingsring bedenk ik me, maar gelukkig is het dat niet. Bij de gedachte alleen al krijg ik rillingen. Begrijp me niet verkeerd, ik wil graag met hem trouwen maar nu gewoon nog niet. Ik ben nog maar zestien dus wil ik toch nog even van mijn vrijheid genieten.
“Are you ready with eating?” Vroeg Louis na een tijdje en wees naar mijn half leeggegeten bord. Blijkbaar zat ik er al met wat doelloos met mijn vork in te prikken. “Uh, jip! I totally am. Let’s go.” Zei ik met een glimlach van oor tot oor. Nadat Louis betaalt had verlieten we het restaurantje.
Het was al helf elf geweest, maar we besloten om toch nog even een kleine wandeling te maken. Hand in hand liep ik met dé one and only Louis Tomlinson door Leuven, echt ongelooflijk. Het leek wel allemaal op een sprookje, alleen zonder goed einde.


écht, écht zo sorry de snorry dat ik laaaaaaaaaaaang niets meer schreef maar ik was geopereerd aan mijn ogen waardoor ik niet zo goed zag en stomme school blijft maar bakken met huiswerk geven dus hopelijk kan ik snel terug schrijven, maar weet het nog niet.