Book 3 - 52

Ik zat voor de zoveelste keer in het ziekenhuis bij Niall.
elke moment dat ik hier kon zijn was ik hier.
Hoe moe ik ook was. Gewoon doorgaan..
Niall was belangrijker voor me.
Zo dachten de fans ook.
Iedereen werd verteld dat ze beter thuis konden blijven en dat de dokters hun best deden.
De anderen waren druk bezig een goed huis te vinden.
Ze hadden het ook niet al te makkelijk.
Ik legde mijn hoofd naast Niall's hand en staarde naar hem.
Zijn hand liet ik altijd pas los als ik weg ging.
Misschien wist Niall dan wanneer ik er was...
Als Niall iets zo overkomen...
Dan zou mijn schuldgevoel steeds groter worden.
zo groot dat ik de druk niet meer aan zou kunnen.
Ik was zo moe dat ik er niet meer tegen kon vechten.
Langzaam sloot ik mijn ogen.



mijn handen werden vastgehouden.
Er prikte iets in mijn hand en stroomde door mijn aders naar binnen.
Ik zag de lampen feller worden en voelde me ineens moe worden.
Hoe hard ik er toch tegen wilde vechten het was sterk..
Één van de dokters gaf me een soort masker die ik af probeerde te gooien.
Helaas lukte dat niet.
Waar was Sky?!
"NEE!" hoorde ik iemand gillen.
Ik probeerde mijn ogen te openen.
Als ik geluk had..
Voor het eerst in dagen...lukte het!
Mijn ogen moesten even wennen aan het felle zonlicht.
Die zon maakte me straks nog blind!
Ik keek naast me en zag Sky met haar hoofd op het bed liggen.
Ze zag er zo vermoed uit.
Haar hand lag over de mijne gevouwen.
Mijn hele lichaam deed pijn.
Waarom had ik dat ookalweer gedaan?!?!
Ik naar de dingen op tafel en de kaarten die achter me hingen.
Allemaal klavertjes en ierse tekeningen.
Ik zag een boek naast Sky liggen.
Heel voorzichtig pakte ik het en sloeg hem open.
Er stonden tekeningen naast de tekst die me soms even afleiden.
Alles wat ik had gemist stond erin.

'het is zo raar. Het lijkt wel of hij een deel van me is....
Een deel dat ik steeds moet opzoeken.
Dat ziekenhuis waar hij is haalt te veel emotie op...
Maar hij heeft me nodig..
Ik wil hem daar ook niet weggedragen zien worden door bekende.
Geen begravenis, geen leeg gevoel...
Iedereen die ik mocht heb ik daar zien vergaan.
Maar dat laat ik niet weer gebeuren!
Ik wil hem in mijn armen sluiten.. Ik mis hem zo erg...
Als hij ook uit mijn leven verdwijnd wil ik niet meer...
Hij is veel te belangrijk.... Hoopelijk weet hij dat zelf..'

Helaas kon ik de rest niet zo goed lezen door rode stippen.
Ik wist wel wat dat was...
De tekeningen zeiden genoeg.
De tranen gleden van mijn gezicht en vielen op het bed.
Daarom wilde ze eerst niet bij Liam naar binnen.
Ze had al die anderen daar ook zien...
Alleen al bij de worden brak mijn hart al.
En dan ging ze ook nog elke dag hier heen voor mij.
Ik las verder en kreeg een groot schuldgevoel.
Sky lag nog steeds te slapen.
Dat was nu maar beter ook.
Ik beteken blijkbaar alles voor haar..
Geen ouders, je vrienden weg dan ook die broers.
En dan zo'n persoon als mij erbij...
In het boek stond ook dat de andere weer een huis aan het zoeken waren.
Maar dat ze wachte tot ik uit het ziekenhuis was.

'...ik ben bang om te slapen, dus doe ik dat niet.
Die droom die ik had was zo echt dat ik bang ben dat hij terug komt...
Ik stond in de hal van het ziekenhuis waar ik Niall achter moest laten ineens begon alles te draaien en hoorde ik iets dat ik nooit meer wil horen.."we hebben ons best gedaan maar.." die zin gaat nooit meer weg.
Maar ik blijf hopen dat Niall sterker is!
daarom ben ik ook altijd bij hem..
bij hem voel ik me altijd goed en verdwijnt alles...
Alleen het goede blijft over en het lijkt net of de rest nooit echt is gebeurd...

Ik legde het boek even weg en keek naar buiten.
Al die jaren had ze zonder de zon gezeten en nu zat ze hier alweer zonder de zon.
Ze had zo veel voor me over...
En wat gaf ik haar? Alleen maar problemen...