Vincent

een andere wolf kwam uit de bosjes lopen naar het paar dat op de open plek voor de grot zat.
'vincent' zei Isaac blij. het was een bekende van isaac.
sapphira had door dat het oke was en ging weer ontspannen liggen. ze bestudeerde de jongen goed. hij was niet erg oud ofzo, integendeel. jong zelfs. hij zag er op een manier sportief uit en had een donkere vacht, bijna zwart. maar zijn poten hadden een aparte bruine kleur. sapphira moest er zachtjes om lachen. de warme bruinen ogen van de wolf die Vincent moest heten gingen onderzoekend naar de jongste van het stel.
'wie is dat Isaac?' vroeg hij.
'je mag het ook aan mij zelf vragen' zei sapphira. Vincent keek nieuwsgierig hoe de vrouwelijke wolf opstond om hem ook van dichterbij te bekijken. ze was lang en slank gebouwd en had een smetteloze witte vacht die er heel zacht uitzag. ze rook duidelijk naar Isaac maar was desondanks duidelijk niet de gene die het meisje had gebeten. ze waren gewoon samen.
'hoe heet je?' vroeg Vincent. Sapphira en hij liepen kleine rondjes om elkaar en bekeken elkaar even goed ondertussen. Vincent had in een van zijn grijze oren een oorbel zitten. ook had hij een grappig grijs stukje staart.
'sapphira' zei ze terwijl ze voorzichtig probeerde te snuffelen.
een ding was voor haar duidelijk. Vincent was door Isaac gebeten, wanneer wist ze niet zeker maar het was zeker gebeurt.
'ik zorg voor isaac' zei sapphira.
Vincent stond nu even stil zodat de wolvin de jongen goed kon besnuffelen. ze was een beetje geobsedeerd dor de jongen. misschien omdat dit de eerste mannelijke leeftijdsgenoot is die ze ooit zag.
'gaat het wel met je Isaac?' vroeg de jongen.
Isaac schudde eerlijk van nee 'ik word oud' zuchtte Isaac.
'wat doen jullie samen? Jij bent niet door Isaac veranderd' zei Vincent.
'Isaac vond me, ik was aan het reizen enzo.. maar ik weet niet wie me heeft veranderd' zei sapphira zachtjes. ze liep zachtjes naar Isaac toe. Vincent volgde haar voorbeeld.
de weken die volgde bleef Vincent bij Sapphira en zijn meester, Isaac.