Hoofdstuk 12: Bunshin no jutsu

Ik liep door de straat, ik moest wat eten halen van de winkel om de hoek. Uit het niets greep iemand me bij mijn arm en sleurde me mee naar een geheime locatie. Hij had een kunai bij zich die hij dreigend bij mijn keel hield. Ik kon me verzetten met mijn kauwgom, maar misschien was het beter als ik wist waar ik heen gebracht werd, dan wist ik tenminste wie er achter me aan zit, vechten kan altijd nog.
Na ongeveer een half uur waren we er, eindelijk. De man gooide me naar binnen, waar het een stuk warmer was. Meteen stond er iemand voor me, het was...
"Mizuki! Word wakker!" Weer dezelfde droom, wat is dit toch? En weer heb ik niet gezien wie daarbinnen was, verdorie! Ik kwam omhoog en vernam dat ik behoorlijk wat spierpijn aan gisteren overgehouden had. Beneden was ik verrast te zien dat er 3 borden stonden, Lee en Tomoka zaten beiden al te wachten op mij. "Eindelijk Mizuki-kun, kom snel aan tafel!" zei Lee enthousiast. Ik wist niet wat ik zag, Lee was nu al hersteld van die aanvaring met de Kaiju, wat een ongelofelijke snelheid waar die jongen mee genas! Snel ging ik bij ze aan tafel zitten, "Eet smakelijk." Dat liet Lee zich geen 2 keer zeggen, die begon te schransen niet normaal meer. Ik daarentegen at nu wel rustiger, ook omdat me dat nu niet anders lukte met die spierpijn.
Na het eten leek Lee weer die beschaafde jongen die we kenden en was het tijd om te trainen. Omdat Lee hier voor de eerste keer was moest hij nog leren zijn chakra te gebruiken, dus ik oefende mee. Lee kreeg een stukje klei om mee te oefenen en werd ook gevraagd om er een bol van te maken. Ik kreeg de opdracht de kloon jutsu 'Bunshin no Jutsu' te proberen, aangezien ik al wat chakra controle had gekregen en ik hem kende van de rol, de handseals zijn ram, slang en tijger. Ik begon me te concentreren op mijn lichaam, nam ieder detail in me op, toen ik de indruk kreeg dat het zou gaan lukken voerde ik de seals uit. Er verscheen een waardeloos hoopje naast me, wat in ieder geval betekende dat ik wel degelijk een jutsu kan uitvoeren, met een beetje oefening. Ik probeerde het opnieuw, voerde de seals in een razend tempo uit, het zijn er immers maar 3, en deze keer verscheen er een vervormde versie van mezelf uit, die een beetje heen en weer stond te bungelen. Lee zag mijn kloon en schoot in de lach, waardoor zijn hoopje klei die op een bol begon te lijken weer inzakte. Nu was het mijn beurt om te lachen, maar Tomoka keek me boos aan. Ik zuchtte en probeerde nog een keer een kloon te maken, deze keer was het bijna gelukt, ze leek op me, alleen is de uitstraling nog compleet idioot... Snel haalde ik haar terug voor Lee haar zou zien. En nog een keer proberen, zou er ooit een einde aan komen? Waarschijnlijk ooit wel, maar niet nu, ik kreeg weer precies hetzelfde als daarnet... Ineens schoot me te binnen dat het te maken had met hoe ik mijn soorten energie verdeelde, als je te veel van het ene zou nemen, zou de jutsu een mislukking worden. In de rol werd ook verteld hoe de energie verdeeld moest worden, dus laat ik dat nou eens proberen. Ik concentreerde me weer op mijn chakra, maar ik zou niet weten wat wat was... Ik voelde wel verschil, de ene was iets dominanter. Voor een kloon jutsu moest je vooral lichaamsenergie gebruiken, die zat gewoon overal in je lichaam, maar ook een beetje zielsenergie, die je alleen door oefenen kreeg. Ik verplaatste een gedeelte van die dominante energie en een klein beetje van die andere om ze te combineren en voerde de seals uit. Ik was weer terug bij het hopeloze hoopje... Misschien andersom? Ik concentreerde me weer en probeerde het opnieuw. Deze keer kreeg ik een half lichaam! Ik begon me hieraan te ergeren en haalde het snel terug. Ok, deze keer meer chakra gebruiken. Opnieuw...
Ik kreeg een bijna perfecte kopie van mezelf toen ik nog vijf keer de chakra hoeveelheid had bijgesteld. Eindelijk was het gelukt, het zweet stond me op mijn voorhoofd. Ik herhaalde de jutsu nog een paar keer om te controleren of ik het echt onder de knie had, die ook goed gingen. Lee had nog steeds geen bol kunnen creëren, hoewel hij steeds dichter in de buurt kwam, was ik zo snel of hij zo traag? "Hoe lang zijn we al bezig Tomoka-san?" Tomoka keek om en zag een kloon naast me staan; er verscheen een lach op zijn gezicht. "Nu ongeveer 5 uur, goed gedaan Mizuki." Ik zuchtte, "Zo lang al... Lee-kun, als je niet de hele tijd naar mij zat te kijken was het jou vast ook al gelukt, concentreer je wat meer." zei ik en ik gaf Lee een knipoog, hij werd nogal rood. "Mizuki, heb jij nu niet iets beters te doen? Zoals bijvoorbeeld je oefeningen?" Ik sjokte naar de kelder, maar was niet van plan op te gaan drukken, nee, dan probeer ik mijn klonen wel te verbeteren, ik krijg er nu nog maar ééntje, dat wil ik uitbreiden... Bovendien zijn mijn spieren veel te pijnlijk om nu nog fysieke training te ondergaan.