Chapter Ten

Jewel Emerald

Slaperig opende ik mijn ogen. Mijn maag rammelde met veel lawaai. Heb ik gisteravond nog wel wat te eten gehad? De wekker gaf aan dat het net half acht was geweest. Ik lag bovenop de dekens met de jurk van gisteren nog aan. Ik liep naar de kast en keek wat erin lag. Ik pakte er een simpel rokje en shirtje uit en deed dat aan. Slaapdronken liep ik de kamer uit. Baltimore, Jason en nog een nieuw iemand zaten al aan tafel. De vrouw die aan tafel zat had lag, blond haar en droeg een zomers jurkje. Ze was de eerste die me begroette.
''Goedemorgen, Jewel. Je lag gisteren zo te slapen dat we je het avondeten maar hebben laten overslaan.'' Ik ging met een zacht plofje op een stoel zitten.
''Ik ben Belle, Belle Esme Flopp. Jou en Jason's coach.'' Ik pakte een broodje van de schaal en schonk mezelf wat sinaasappelsap in.
''Mijn coach?'' zei ik verwonderd ''Dus je zorgt ervoor dat wij de juiste tactiek krijgen en bovendien veel sponsors?''
''Dat was wel het plan, ja.'' antwoordde Belle.
''En natuurlijk willen we samen gecoacht worden.'' Het was Jason die dat zei.
''Wie zegt dat ik dat wil?'' protesteerde ik. Jason lachte vrolijk. Het was een gladjakker.
''Samenwerking vergroot je kansen om te winnen. Je hebt gezien hoe dat twee jaar geleden heeft uitgepakt.'' Ik klemde mijn handen stevig om mijn mes waar ik mijn broodje mee aan het snijden was. Baltimore zag het en keek me even afkeurend aan. Misschien was het niet zo slim om Jason alvast te gaan zitten verwonden.
''Ik weiger samen gecoacht te worden.'' snauwde ik ''Belle, coach me alsjeblieft niet samen met Jason.'' Belle knikte.
''Samenwerking moet van twee kanten komen. Als jij weigert, gaat het niet door.'' Ik haalde opgelucht adem. Het laatste wat ik wilde is met die klojo opgescheept te zitten.

Ik veegde de broodkruimels uit mijn mondhoeken en stond op. Met z'n allen vertrokken we naar de trainingszaal. Het leek me belangrijk om mijn sterkte kanten te vinden. Uiteraard wilde ik de Hongerspelen wel levend uit komen.