Not perfect

      Rory had een hekel aan de Doctor.
      Hoewel, eigenlijk was dat niet helemaal waar. In feite was hij diep onder de indruk van de negenhonderd jaar oude, prettig gestoorde alien. En hij mocht hem ook wel. Het was waarschijnlijk gemakkelijker geweest hem te haten als de Time Lord tenminste een of andere duistere bedoeling had, maar jammer genoeg streefde de Doctor altijd alleen het goede na. Hij was er meer dan eens de reden van dat een hele beschaving in vrede, vrijheid en veiligheid kon leven, wat hem ongetwijfeld tot de ultieme filantroop maakte. Daarnaast was hij ook nog eens zo gek als een deur, maar op een manier die hem - zoals hij dat zelf zo vaak omschreef - cool maakte.
      En toch had Rory een hekel aan de Doctor.
      De enige reden hiervoor was wat de Doctor Amy aandeed. Altijd als hij daar iets over zei werd hij meelevend aangekeken en vertelde men hem dat hij echt niet jaloers hoefde te zijn, maar dat wist hij al lang. Amy hield van hem en hij van haar en zodra ze hun wilde dagen van stedentripjes door tijd en ruimte achter zich lieten zouden ze trouwen. Ze zouden samen oud worden en hopelijk een gezinnetje stichten. Daarmee zouden zijn grootste dromen in vervulling gaan. Maar dat was juist het probleem; het was niet meer dan een droom. En iedere dag, iedere minuut, iedere seconde die Amy en hij met de Doctor verbrachten vergrootte de kans dat het nooit meer dan dat zou worden. Want de Doctor deed dan wel altijd het goede, maar hij streed tegen het kwade. En de tegenstanders van de Doctor waren nou bepaald geen pacifisten. Er kon van alles mis gaan. Het hoefde maar iets heel kleins te zijn en opeens zou Amy haar laatste adem uitblazen. Ze besefte dit zelf niet, want ze was dol op haar Doctor en ze vertrouwde hem volledig, maar Rory wist wel beter. De Doctor mocht dan op een God lijken, maar hij was het niet. In dat opzicht was hij ontzettend menselijk, want ook hij was niet feilloos of perfect. Hij maakte fouten. Fouten die mensen het leven kostten, mensen zoals Amy, mensen die een illusie van veiligheid hadden.
      En daarom had Rory een hekel aan de Doctor.
      Maar hij zei niets. Dat was ook niet nodig, want hij wist dat de Doctor zichzelf er meer voor haatte dan Rory dat ooit zou kunnen, en dat was genoeg. Voorlopig.