My Love-Hate Relationships at Hogwarts [24]

Toen we in de kamer met de twee deuren aankwamen kwam Carlo ook net uit de andere deur tevoorschijn. ‘Hey, schoonheid’, hij keek me aan met zijn mooie grijs-blauwe ogen. ‘Hey, slijmbal’, grinnikte ik maar toen ik zijn zielige oogjes zag kon ik niets doen anders dan me te verontschuldigen. Dat was het irritantste dat me ooit is opgevallen bij carlo. Je kon niet boos op hem blijven. Samen liepen we de vele trapjes weer op en we gingen in een van de zachte zetels zitten. Ik zakte helemaal weg in de zetel en mijn gedachten.
‘ga je mee rondwandelen?’, vroeg er plots iemand me. Ik knikte zonder eerst te kijken wie het was. Traag opende ik een oog en zag tot mijn opluchting dat carlo met zijn arm uitgetrokken voor me stond. Ik opende nu ook mijn andere oog en pakte zijn arm aan. Hij trok me omhoog en keek me glimlachend aan. Ik lachtte terug. Op weg naar buiten merkte ik dat het al donker was. ‘Carlo,...’ begon ik aarzelend. ‘heb ik geslapen en zoja, hoe lang?’ ‘je hebt inderdaad geslapen. Ik schat zo’n vijf uurtjes’ ‘Wat! Waarom heb je me niet wakker gemaakt?’ Ik merkte dat Carlo weer begon te blozen.
‘Je zag er zo vredig en mooi uit, en ik eh...Nou ja, ik wou je niet wakker maken. Maar je moest toch nergens naartoe, of wel? Anders ga ik me echt zo schuldig voelen’, hij keek me weer aan met zijn puppy-oogjes en ik grijnsde.