Hoofdstuk 4.1

‘Welkom bij de jaarlijkse selectie van de tributen voor de honger spelen, ’ zegt Sarki met een slis bij elke s. ‘laten we beginnen bij de dames dit jaar! En mogen de kansen immer in je voordeel zijn!’ praat ze vrolijk verder. Ik draai mijn duimen om elkaar heen. Alsjeblieft laat ik het niet zijn, alsjeblieft niet. Sarki graait met haar hand in de bak met alle lootjes. Het lijkt wel of ze aan de lootjes voelt welke ze moet pakken. Eindelijk heeft ze het goede lootje en trippelt ze terug naar de microfoon.
‘Vinden jullie het ook zo spannend?’ heel district elf kijkt haar uitdrukkingsloos aan dus vervolgt Sarki snel. ‘en de vrouwelijke tribuut van district elf is…Ivyanne Arbaro!’
Op het moment dat ze mijn naam uitspreekt schakelen mijn hersenen zich uit. In ieder geval zo voelt het. Ik voel hoe ik naar het podium loop, maar ik heb geen controle meer over mijn benen. Alles gaat langs me heen. Ik hoor van alles maar ik versta niets. Alles wat ik zie dringt niet tot me door. Ik zie mijn ouders en mijn zusje in het publiek staan. Ze hebben hun armen om elkaar heen geslagen en ik zie de tranen over mijn moeders wangen lopen maar ik voel nog steeds niets. Sarki begint weer te praten. Pas als ze de naam van de mannelijke tribuut noemt kom ik weer tot leven .
Opeens gebeurt alles tegelijkertijd. Ik zie Codell naar voren lopen met Islwyn achter hem aan. Sarki klapt in haar handen omdat ze door heeft wat er zo gaat gebeuren. Drama, sommige mensen kunnen er geen genoeg van krijgen. Codell is ondertussen het podium op gekomen. Hij schud zijn hoofd naar Islwyn. Ook hij heeft door wat Islwyn van plan is.
‘zijn er nog vrijwilligers?’ vraagt Sarki schijnheilig, alsof ze niet door heeft wat er aan de hand is.
‘Ik bied me aan!’ roept Islwyn.
‘Dat doe je niet!’ Roept Codell terug. ‘Ik meen het,’ vervolgt hij voordat Islwyn er tegen in kan gaan. ‘Burgemeester ik aanvaard dit aanbod niet,’ zegt hij.
Het hele plein is stil. Hier in district elf komt het maar weinig voor dat er tributen zich vrijwillig op geven. Dat een tribuut zo’n aanbod afslaat komt al helemaal niet voor. Een tribuut zijn betekent hier een zekere dood, dus je moet wel heel erg graag dood willen als je zo’n aanbod niet aan neemt.
De burgemeester weet niet wat hij met deze situatie aan moet. Hij begint verwoed door een boekje te bladeren waar alle regels van de honger spelen in staan. Zijn hoofd word langzaam rood door de inspanning. Hij weet ook dat heel Panem nu zit te kijk en dat het kleine beetje aanzien wat hij had nu langzaam wegsijpelt.
‘waarom laat je-’ probeert Islwyn nog maar hij kan zijn zin niet afmaken want de burgemeester heeft gevonden wat hij zocht.
‘als een tribuut er voor kiest het aanbod van een vrijwilliger niet aan te nemen, zal deze tribuut naar de spelen gaan, en niet de vrijwilliger,’ Zegt de burgemeester duidelijk.
Islwyn kijkt hem verbijsterd aan. Waar hij zich de hele dag, misschien al wel veel langer, zorgen om maakte is gebeurt. Zijn broertje gaat een zekere dood tegemoet. Natuurlijk is er altijd nog een klein sprankje hoop, maar hier in district elf durft niemand daar in te geloven.
‘Nou dat was spannend!’ Sarki kan zich niet in houden en begint als een kleutertje in haar handen te klappen. ‘dan stel ik jullie nu vaar aan de tributen van de 71e honger spelen: Ivyanne Arbaro en Codell de la Teron. Fijne honger spelen.’
Codell en ik schudden elkaar de hand en worden door de vredesbewakers weggevoerd naar het gerechts gebouw.