#42# Somewhere...where you're not

Ik stap stevig door richting de bushalte en laat mijn familie verbluft achter. In de bus wordt ik aangestaard door een aantal mensen. Ze zullen me wel weer te jong vinden om kinderen te krijgen. Ik stap zo dicht mogelijk aan huis van de bus en leg Diego en Charity thuis in hun box. Ik loop naar boven en pak mijn spullen terug in en neem ook spulletjes voor Diego en Charity. Geen moment langer blijf ik hier en geen denken aan dat ik Diego en Charity hier laat.