OO7 || Zara Miller

"Kun je me even helpen? Ik ben in het magazijn" schreeuwde mijn vader waarna ik een harde klap hoorde. Mijn huiswerk gooide ik aan de kant en ik snelde naar beneden. Een luide grinnik verliet mijn mond toen ik mijn vader aantrof bedwelmd onder de dozen. "Vind je dit grappig?", mijn vader probeerde serieus over te komen, maar zijn poging mislukte volledig. "Ja", en een iet wat speelse glimlach sierde mijn gezicht. Mijn vader krabbelde voorzichtig overeind en stapelde de dozen weer keurig op zoals het moest. Voor ik het wist lag ik over de schouder van mijn vader en gilde ik het uit. "Ik weet nog iets dat veel grappiger is", mijn vader begon met mij op zijn schouder te rennen richting de waterkant. "Pap, nee!" gilde ik luidkeels en ik begon hevig te spartelen met mijn benen. Stiekem kon ik een brede glimlach niet onderdrukken. "Nee!", gilde ik nogmaals toen het water steeds dichterbij naderde. Mijn vader liet behendig mijn lichaam in het water vallen, wel voorzichtig. Zo snel mogelijk trappelde ik naar boven en klom ik het water uit. De persoon naast mijn vader had ik nog niet eens opgemerkt, tot nu. Zayn stond met een vermakelijke grijns toe te kijken hoe ik het water uit klom. Meteen daalde mijn humeur en liep ik zonder pardon naar binnen. Ongelofelijk hoe hij mijn zonder dat hij ook maar wist, mijn humeur liet dalen.

Ik sloot een handdoek rond mijn middel en stapte de douche-kabine uit. Gelukkig had ik mijn kleren in de douche klaar gelegd, ik zou maar terug moeten naar mijn kamer waar Zayn me vervolgens zou aantreffen met alleen handdoek rond mijn middel. Niet veel later stond ik aangekleed en al op het punt de badkamer te verlaten. "Liefje, het eten staat klaar", mijn vader's stem klonk altijd overal boven uit als hij het volume verhoogde. Met een dagje uit schreeuwde hij dan ook vaak niet. Ik besloot niet te antwoorden aangezien ik nu al op mijn weg was naar beneden, om aan te schuiven aan tafel. Zayn zat al klaar, klaar om de lekkernij van mijn vader te proeven. Ik had mezelf beloofd wat aardiger tegen hem te zijn en me niets van zijn woorden aan te trekken. Hij was onze gast, en misschien zat hij hier nog wel lang dus ik kon maar beter aardig tegen hem zijn, dat zou mijn vader vast ook op prijs stellen. "Eetsmakelijk" glimlachte mijn vader trots. We waren nog niet begonnen met het eten of ik ergerde me al mateloos aan Zayn die met zijn mobiel zat te kloten. Hallo, we zaten aan het eten. Hij moest het ook zelf weten, als hij hier geen stokje voor wou steken dan hoefde het van mij ook niet.