I'm the cousin of Caspian 7
"Mischien dat hij beter even niets kan zeggen Lucy." Waren de verlossende woorden van een jongen. "Ik ben het met Peter eens." Zei een andere jongen. Als die andere jongen Peter was. Was deze jongen Edmund daar moest hij voor oppassen had Zij gezegd.
Twijfels
(Nathan pov.)
Nathan herstelde snel. Over het gesprek van een week geleden werd tot Nathans grote opluchting niets meer gezegd. Iedereen was erg aardig tegen hem. Daardoor voelde hij zich alleen ongemakkelijker. Hij snapte er niks van. Hielden ze hem voor de gek of had Zij het mis? Op een dag -een week nadat Lucy hem gevonden had- , besloot hij om Haar nog eens een bezoekje te brengen. Waarschijnlijk had ze wel een verklaring voor dat vriendelijk gedoe hier. Hij keek om zich heen. Niemand te zien. De wachten aan de poort waren rustig aan het praten en ze merktten niet dat hij langs hen sloop. Eens uit het zicht van het kasteel zette hij het op een lopen. Om de een of andere reden wist hij precies waar het was. Ook de struiken vormden geen probleem. Hij vond de opening direct. Hij kroop naar binnen.
Reageer (1)
Oeeeeeeeeeee,, Omg GA NIET NAAR JADIS!!
1 decennium geledenen geeft ze hem ook turks fruit ?:')