Book 3 - 46

Amelia mij leuk vinden...
Een raar gevoel tintelde in me.
Zou ik haar leuk vinden?
Zeker!
Al vanaf het begin.
Amelia was alles voor me.
"HARRY!" schreeuwde Iemand.
Ik schrok en viel van de bank.
Waarom schreeuwde ze altijd?!
Konden ze me niet even alleen laten?
"WAT?!" riep ik en stond op.
"truth or dare?" vroeg Star aan Amelia.
"truth." zei ze.
Louis legde zijn arm om Star heen en staarde naar mij.
Amelia trok me op de bank.
"op wie zou je verliefd willen zijn?" vroeg Louis.
Ze wees naar mij.
"oké, Harry. Truth or dare?" vroeg Zayn en beet op zijn lip.
Zoals altijd.
"truth." zei ik.
Amelia zorgt naar een plek om goed te zitten op de bank.
Volgens mij vond ze me wel leuk.
Ze trok haar benen op de bank.
Te doen vandaag:
• uitvinden of Amelia me leuk vind.
• bloed drinken. (maakt niet uit van wie).
De rest zou ik wel later uitzoeken.
"zou je iemand van ons leuk kunnen vinden?" vroeg Star.
Ik pakte Amelia's benen en legde ze op mijn schoot.
Ze werd een beetje rood, maar keek al snel weg.
"tuurlijk! Als iemand mijn hart niet had.."
Iedereen keek me vaag aan.
Hadden ze vast niet verwacht.
Ik keek naar Amelia die naar de grond staarde.
arme Amelia.
De vragen gingen gewoon door waar ik niet op lette.
Mijn gedachten waren daar niet bij.
En die van Amelia blijkbaar ook niet.
"blijven jullie daar nog zitten of gaan we nog?!" riep Lucas.
Iedereen stond op en liep rond.
Alleen Amelia en ik zaten er nog.
"schieten jullie ook op?" vroeg Lilly.
We reageerde niet.
"we gaan wel zonder hun." zei Lucas.
Ineens was iedereen weg.
Het was doodstil.
Ze waren dus weggegaan zonder ons.
Maakte me niet uit.
"ik wist niet dat je iemand had." zei Amelia door de stilte heen.
"ze heeft mijn hart. En ik blijf voor altijd van haar."
Amelia trok haar benen op en verborg haar gezicht.
"dus er zit niets tussen ons.." zei ze meer tegen zichzelf dan tegen mij.
Alsof ze niet beter wist.
Ik ging op mijn knieën tegenover haar op de bank zitten.
Ze keek even op.
Haar ogen straalde haat en verdriet uit.
Iets wat ze nooit had uitgestraald.
Ik weegde de tranen van haar gezicht af, waardoor ze verlegen naar mij staarde.
Ze was te mooi om te huilen.
Dat vond ik dan.
Ze staarde me doordringend aan.
Ik drukte mijn lippen op die van haar.
Ze schrok en duwde me weg.
"en je vriendin dan?" zei ze.
"die zit voor me."
Ze was verward.
Ik drukte mijn lippen weer op die van haar.
Ze zoende me terug.
Ik voelde hoe haar handen over mijn rug heen gingen.
Ze waren warm.
Haar hand gleden naar de onderkant van mijn shirt.
Het maakte me niet uit wat de fans wilde.
Ht enige wat ik wilde was Amelia...
Haar benen lagen naast me waardoor ik boven haar hing.
Waarom was ze zo perfect?
Ze liet me los.
"maar ik sn.." begon ze.
Ik onderbrak haar zin door haar weer te zoenen.
"niet praten..." zei ik en zoende haar weer.
Even geen vragen.
Ze lachte even waardoor ik ook moest lachen.
Liefde sprak boekdelen...
Misschien was dit meer dan liefde...