When the piano starts to play...David (7)

"vertel verder, ik wil wel eens weten wat er nog allemaal door je hoofd spookte tijdens de film.":dring ik aan. "geloof me je wil het niet weten":zegt david lachend terwijl ik naast hem ga zitten.

*david pov*

Ok we gingen dus binnen en bestelden onze kaartjes, tot zover ging alles goed. Totdat franky het domme idee kreeg om popcorn te nemen voor bij de film. Ik keek natasha aan en zij mij en toen schoten we beiden in de lach. Franky die niet begreep wat het allemaal te betekenen had ging ondertussen popcorn halen samen met ellie. "Wil jij nog iets":vroeg ik toen we een beetje bekomen waren van het lachen. "nee dankje, trouwens daar zijn ellie en franky al dan kunnen we naar de zaal" We gingen met zijn allen op onze plaatsen zitten en de film begon al snel. Vol spanning zat ik naar het scherm te staren, niet alleen door de film, maar ook omdat tasha naast me zat. Ik voel nog steeds haar warme been tegen het mijne en op dat moment hoopte ik dat ik iets meer op timo leek. Hij is zo goed in zulke dingen, moest ik mijn hand nu op der been leggen of rond der schouders of mssn wel helemaal niets doen? Heel voorzichtig bewoog mijn hand in haar richting, maar net op dat moment was er een redelijk spannend moment in de film en greep ze zelf mijn hand vast. Ze keek zo geconcentreerd naar de film dat ze volgens mij niet eens doorhad dat ze mijn hand vast had. De film was jammer genoeg te snel gedaan en ik dacht al dat we weer afscheid moesten nemen. Maar op dat moment was franky mijn redder in nood. Ik hoor hem die woorden nog steeds zeggen:"hé vandaag is jan jarig en hij heeft een feestje, mssn kunnen jullie ook komen?" Mijn humeur sloeg meteen om bij de gedachte dat natasha de hele avond in mijn buurt zou zijn. Maar zo snel als ik blij was, veranderde het ook weer, door die ene opmerking van ellie:"srry maar eigenlijk wonen we een redelijk eind van hier dus dan moeten we al vroeg terug weg dat is ook de moeite niet vind ik" IK dacht echt op dat moment dat ik haar nek zou omwringen. "maar dat is toch geen probleem blijf dan gewoon slapen, we hebben nog wel een paar matrassen over": stelde franky voor. En weer een wisseling van mijn gevoelens, ik dacht echt dat ik het nog zou begeven. Gelukkig werden mijn zenuwen gespaart en stemden de meisjes vrij snel in. Ik voelde gewoon dat deze avond super zou worden.