When the piano starts to play...David (5)

*david pov.*
OK waar was natasha ook alweer gestopt aja juist.. Na dat we wel 5 minuten gezwegen hadden ik enkel naar mijn pianoklavier staarde durfde ik me eindelijk weer herpakken, want ik geef toe ik was opslag verliefd op haar, al vanaf die keer in de cinema. "ga je al weg?":kreeg ik er toch moeilijk uit. Ze knipperde even met haar ogen en keek toen op:"euhm ik denk het wel, tussen mij en timo wordt het toch niets;... gelukkig" Ik kijk haar wat raar aan. "hij snurkt veel te hard" We lachen beiden verlegen. "maar euhm ik ga nu maar, ik moet naar mijn graffitiles" Ik knik, maar diep vanbinnen wil ik dat ze hier blijft. Het besef dat ze straks de eur uit loopt voor altijd, dat ik haar nooit meer zie. Alleen al die gedachte geeft me een slecht gevoel. Maar alsof ze mijn gedachten kan lezen hoor ik haar stem:"misschien kunnen we onze gsm-nummers uitwisselen, gewoon dan kunnen we nog eens afspreken" Diep vanbinnen maak ik sprongetjes van geluk en vlindertjes dwarrelen vrolijk door mijn buik. "ok waarom ook niet"probeer ik mijn blijschap ietwat te onderdrukken. Ze stopt haar nummer in mijn gsm en ik de mijne in haar gsm. "ik moet nu echt gaan" En daar gaat ze. Ik staar haar na, maar ontwaak uit mijn dagdroom wanneer ik timo debiel hoor zeggen:"wat is er zo interesant aan de deur david? ze zit er al jaren hoor" Ik spring recht en geef timo een schouwderklopje:"timo dit is echt de beste one-night-stand van jouw in al die jaren" Timo kijkt me nietbegrijpend aan en ik loop lachend naar mijn kamer.