Part 49

Harry's pov

Charrissa kijkt me teleurgesteld aan. 'Waarom zíj? Waarom zij en niet ik?' Ik geef geen antwoord en kijk naar de deur waar Demi net is verdwenen. 'Harry!' roept Charissa. 'Huh, wat?' 'Ik ben je date, weet je nog?' ze kijkt me doordringend aan. 'Dus waarom danste je wel zo met haar, maar niet met mij?' 'Nou, omdat ik, euh, nou...' stotter ik. Kan ik het wel maken om dat zo te zeggen? Ik moet wel, anders laat ze me niet gaan. 'Zij heeft iets dat me aantrekt, iets dat me beschermt tegen de harde waarheid. Dat is waarom ik van haar hou.' Zelfverzekerd kijk ik haar aan, maar het enige wat ze doet is een wenkbrauw ophalen. 'Ik vroeg niet of je van haar hield. Maar nu je het toch zei, waarom hou je niet van mij? Ik zou alles voor je doen! Alles.' Ik zucht diep en begeleidt haar naar de zijkant van de zaal, waar niemand ons kan horen. 'Luister,' begin ik met moeite. Ze gaat dit niet leuk vinden, maar ze moet het horen. 'Je bent echt een geweldige meid, maar we passen gewoon helemaal niet bij elkaar. Als je iets wil, nee, als je iets moet hebben, dan doe je er alles voor om het te krijgen. In dit geval probeerde je Demi te breken, en om heel eerlijk te zijn, is het je gelukt. Maar wie wil nog bevriend met je zijn als ze hierachter komen? Demi wilde je beschermen, maar je liet haar vallen. Zo iemand heb ik niet nodig, ik heb iemand nodig die me redt, die mijn masker van me afhaalt en verbrand. Iemand waar ik mezelf bij ben. Zo'n iemand is Demi. Dat zijn redenen dat wij niet bij elkaar passen.' Ik ben opgelucht dat ik dit nu heb gezegd, maar daar krijg ik Demi niet mee terug. Dus ik draai me om en loop de zaal uit, tot ik haar zie zitten op een bankje, met Jake's armen om haar heen.

Demi's pov

Eenmaal buiten laat ik me op een bankje zakken. 'Gaat het wel?' vraagt Jake terwijl hij naast me komt zitten. 'Ik had het kunnen weten, hij voelt gewoon niets voor me. Anders had hij haar wel weggeduwd. Hoe kon ik zo vreselijk egoïstisch zijn!' Ik voel tranen opnieuw branden. Snel slaat Jake zijn armen om me heen en wrijft hij over mijn rug. 'Ik moet wel toegeven dat jullie hewl wat nodig hebben om elkaar eindelijk te vinden.' Hij glimlacht, dat kan ik gewoon horen op de manier dat hij praat. Voor me zie ik iets bewegen in het donker, maar ik reageer niet. Ik nestel me dichter tegen Jake aan en laat een traan gaan. 'Demi...' Hoor ik hem teleurgesteld zeggen. Snel kijk ik op.