Prologue.

13 juli 2012
De schommel naast me maakt een verschrikkelijk hoog, piepend geluid en ik zet snel de muziek van mijn iPod wat harder. Ik wiebel zachtjes heen en weer, terwijl mijn zusje bijna over de kop gaat. Ik kijk nog is op mijn telefoon. Nog steeds helemaal geen berichtjes. Wat voert iedereen toch uit?
"Maddie wipwap, Maddie wipwap." Samantha was gestopt met schommelen en probeerde mij nu mee te trekken naar de wipwap. Verschrikkelijk vind ik die dingen. "Kun je niet nog is van de glijbaan, Sam? Die vond je toch ook zo leuk?" probeerde ik, maar Samantha wilde niet van gedachten veranderen. Ze moet en zal op de wipwap met haar zus. Die zus die ook nog is haar lange hakken aan had gedaan, waardoor haar knieën hoogst waarschijnlijk haar kin zullen raken. "Oké, ik kom eraan." zucht ik, terwijl ik moeizaam op sta en naar het rode ding in het midden van de speeltuin slof. Ik ga zitten op het randje van het houten zitje, om de kauwgom die er op ligt te vermijden. Met de puntjes van mijn vingers hou ik het handvat vast, hopend dat ik ontsmetter in mijn tas heb. Voorzichtig ga ik omhoog en weer naar beneden... Omhoog, omlaag, omhoog, omlaag, omho... Plots springt Samantha van de wipwap af en rent de speeltuin uit. Ik kijk haar even verbaasd na en realiseer me dan dat mijn moeder me zou vermoorden als ze wist dat Sam was weggelopen.
"Sammie, kom terug!" schreeuw ik haar achterna. Maar ze blijft rennen en roept nog iets terug dat klinkt als: "Wacht daar, ik kom zo weer terug." ik ga er dus maar van uit dat dat waar is en ga weer op de schommel zitten. Nog steeds geen berichtjes... Na tien minuten vind ik dat Sam wel lang genoeg weg is en sta ik op om haar te gaan zoeken. Ik loop de woonwijk in als er plots drie mannen met donkere kleding aan en een zakdoek voor hun mond voor me staan, het lijkt erop dat ze mij moeten hebben...