I can't lie to you

Ik fietste naar huis, ik kon dit niet. Ik moest met Daan praten. Ik huilde, dat ik zo stom was. Ik moest er eerder zijn dan Mark Daan belde, ik wist dat hij dat zou doen.
Ik wilde ontdanks dit Daan niet kwijt, hij was mijn alles!
Alleen nog de hoek om en dan was ik er.

POV Daan
Mij telefoon gaat, Mark. Wat moet die sukkel nou weer?
'Met Daan' zeg ik.
'Euj Daan, Mark hier' zegt hij.
'Had ik al door' zeg ik. 'Wat is er?'
'Gewoon, mag ik je niet bellen?' vraagt hij.
'Als jij me belt moet er een reden zijn' zeg ik.
'Hoezo?' lacht hij. 'Nee, oke. Je hebt gelijk. Ik moet wat zeggen tegen je.'
'Wat dan?' vraag ik.
'Je meisje he?' zegt hij, o nee. Niet luisteren Daan! Het is vast de waarheid niet!
'Wat is er met Lieke?' vraag ik.
'Man! Wat zoent zij lekker!' zegt hij.
WAT?! Dat meent hij niet! Hebben ze gezoend? Ik laat bijna mijn mobiel uit mijn handen vallen.
'Vast niet' komt er zacht uit mijn strot. Ik geloof hem niet, als het waar is wil ik het van Lieke horen!
'Wedden van wel!' zegt hij. Hier heb ik geen zin in, dat pronken met meiden!
'Doei Mark' zeg ik, en ik hand op. Hetzelfde moment gaat de bel. Ik ren naar beneden en doe de deur open. Lieke.