Carrot 12

Eindelijk was het zover. Louis zat al te popelen op zijn stoel. Maar in 5 minuten zouden we dan ook wegrijden naar de grote en bekende X-factor studio. 'Eva, ik ben zo zenuwachtig.' En hij keek me aan met een zielige blik. 'Ahw, wat ben je toch een zielig mannetje,' zei ik en ik duwde een kus op zijn wang. 'Louis, Eva we gaan,' ik hoorde Jay, de moeder van Louis, vanuit de keuken roepen. Ik pak Louis' hand, die zich net op de bank wilde gaan nestelen. 'Kom op Lou, je kan het, je bent gewoon de beste,' moedigde ik hem aan. Snel pakte hij zijn jas en we liepen naar de auto.
'Het is hier zo druk,' Hij keek zenuwachtig uit zijn ogen. Er stonden duizenden mensen voor ons die ook auditie kwamen doen. Iedereen hoopte dat hij door mocht. Er kwam een groepje jongens voorbij lopen, en Louis keek naar het plaatje wat ze op hun borst hadden geplakt. 'Kijk hij lijkt me nu wel aardig,' zei Louis en wees naar een jongen met bruin krullend haar, en die een grijs vestje en een vreemde kleur sjaal droeg. 'Misschien worden we vrienden.' Ik knuffelde hem net op het moment dat er een grote camera op ons afkwam, en er een microfoon onder onze neus werd gedrukt. 'Hallo wat is je naam,' zei de vrouw die duidelijk van X-factor was. Louis werd rood en stamelde 'Ik b-ben Louis William Tomlinson en jij?' De vrouw begon te lachen en zei dat dat nu niet belangrijk was hoe zij heette. 'Maar wat voor beroep oefen je uit?' Hij wist nu hoe hij moest antwoorden. 'Ik ben psycholoog.' De vrouw knikte ongeïnteresseerd. 'Is dat leuk?' De vrouw sprak het uit alsof ze moest overgeven. 'Ja ik ontmoet leuke, lieve mensen.' De interviewster keek alsof het haar niks intereseerde. 'Noem eens iemand?' Meteen werd ik door Louis in beeld getrokken. O nee, ik kom op tv. Ze herkennen me. Ik dacht aan de laatste keer dat ik op tv was gekomen, en zie en hoor de beelden weer voor me. 'Vannacht is er in Amsterdam een zwaar ongeluk gebeurd, een meisje ligt in coma,' hadden ze op tv gezegd. En toen waren er 2 foto's in beeld gekomen, een van mij, en een van Maaike. 'Hé, wat is er nou?' De interviewster was weg, en Louis en Jay stonden te kijken hoe ik daar sip aan het doen was. 'Niks,' zei ik. En we liepen naar binnen waar Louis meteen door naar de grote auditieruimte kon lopen. Ik drukte een gelukszoen op zijn mond, ook dat stond weer op camera. En toen verdween hij in de lange donkere gang.