Try To Catch My Lovebug. 8

*JunePov.
Het is woensdag avond. Je hebt Nick nu al elke dag gezien. Je vindt het super gezellig. Jullie hebben veel lol samen en alles lijkt iets beter als je bij Nick bent.
Nick zit naast je op de grond. Jullie hebben net een hele discussie gehad over aardbeien met chocolade. Nick vond dat het jammer was van de aardbei en chocolade. En jij vond juist dat het heerlijk was. Uiteindelijk heb jij de discussie gewonnen.
Lachend laat je je achterover vallen. Nick begint op je arm te drummen met zijn lege colaflesje.
‘Hou op Nick! Je slaat me bont en blauw!’gil je.
‘Mooi blauw is niet lelijk,’zegt Nick grinnikend.
‘De lucht is mooi blauw,’zeg je zachtjes.
Nick stopt en kijkt omhoog. ‘Inderdaad. En hij is wolkloos,’merkt hij op.
‘Nee hoor. Er zijn altijd wolken. Maar die zie je gewoon niet altijd,’zeg je slim.
‘Hm, dat is waar. Slim opgemerkt,’zegt Nick lachend en tikt op je neus.
Je zet je weer recht. ‘Ooit eraan gedacht hoe het zou zijn na de dood?’vraag je stilletjes.
‘Ja. Best vaak eigenlijk,’zegt Nick eerlijk.
‘Hoe denk jij dat het zal zijn?’vraag je voorzichtig.
‘Ik weet niet. De ene keer denk ik dit, dan dat. Ik denk gewoon dat je ergens komt waar het vredig en mooi is. De hemel, waar vanuit je alles kan zien wat gebeurd op aarde.’ Nick kijkt nog steeds naar de lucht.
‘Dat denk ik ook. Mijn vader zei altijd dat je dan een deel van de blauwe hemel wordt. Ik zei dat de hemel niet altijd blauw is. Hij zei dat de lucht altijd blauw zal blijven, maar het is maar net waar je je bevindt.’
‘Ja, daar heeft je vader gelijk in..’ Nick kijkt je aan, terwijl jij aan je ketting voelt. ‘Waar is je vader nu? Ook daar in de blauwe hemel?’vraagt hij voorzichtig.
‘Nee, nja, ik weet het eigenlijk niet. Het zou kunnen dat hij nu in de blauwe hemel is, maar ik denk het niet. Hij heeft ons verlaten toen ik vier was. We hebben nooit meer iets van hem gehoord,’zeg je en haalt diep adem.
Nick kijkt je aan. ‘Dat vind ik jammer om te horen. Weet je ook waarom hij jullie verlaten heeft?’ Hij lijkt het echt erg te vinden.
‘Nee, niet echt. Het ging niet zo lekker tussen mijn ouders. Ik hoorde ze soms tegen elkaar schreeuwen, maar.. Ohja, mijn vader wou altijd al groot handelaar, management mannetje worden,’zeg je met een lachje.
‘Aha, maar toch. Dan zoek je toch weer contact met je dochter?’vraagt Nick zich hardop af.
Je haalt je schouders op. ‘Ik heb geen idee. Misschien vond hij me niet waard om contact mee te houden,’zeg je toonloos.
‘Doe normaal. Iedereen houdt van zijn kinderen, of iemand nou wil toegeven of niet. Hij hield, houdt vast ook van jou en hij heeft je vast niet willen laten stikken. Maar misschien had hij gewoon geen andere keus. Je bent het echt wel waard om contact mee te houden.’
‘Zo heb ik me anders nog nooit gevoeld.’ Een traan rolt over je wang voordat je het door hebt.
‘Ach meid,’zegt Nick en slaat troostend een arm om je heen.
‘Ik heb me nog nooit goed genoeg gevoeld voor mijn vader. Ik dacht altijd dat ik een stuk afval was dat hij gewoon heeft weg gegooid. Hij heeft me gewoon laten liggen. Hij heeft me verdomme laten stikken!’schreeuw je en snikt.
Nick drukt je stevig tegen zich aan. Hhij heeft je heus niet laten stikken. Geloof me, hij zocht waarschijnlijk ook manieren om contact met jou te kunnen houden. Maar misschien heeft je moeder hem dat verboden of waren er andere dingen,’zegt Nick troostend.
‘Dan kon hij me nu toch wel eens komen opzoeken?’
‘Misschien durft hij je nu niet meer onder ogen te komen.. Misschien weet hij nu niet hoe hij zich zou moeten verontschuldigen tegenover jou,’probeert Nick begripvol.
‘Ik zou het juist fijn vinden dat hij terug zou komen. Natuurlijk zou ik even boos zijn, maar toch ook gelukkig. Ik zou completer zijn. Snapt hij dat dan niet?’schreeuw je.
‘Misschien..’
‘Begrijpt hij niet dat ik van hem hou en ik hem wil zien?’schreeuw je kwaad.
‘Dat weet hij vast wel, maar..- ’probeert Nick.
‘Waarom neem je het eigenlijk voor hem op? Je kent hem niet eens. Je weet niet eens hoe hij erover denkt. Je weet niets over hem. Je doet alsof je je kunt voorstellen dat hij me verlaten heeft. Denk jij er net zoals hem over?’schreeuw je opeens tegen Nick. Er rolt nog een traan over je wang. Je staat op en loopt weg.