JasperIsOneOfThém..

Zijn jas streek langs de bomen en hoe verder hij was hoe meer ik terug controle kreeg over mijn gevoelens.. Alles kwam terug te snel te veel in eeen keer. Ik wou niet gillen, niet schrewen gewoon.. Ik wou achter hem aan gaan.. WTF.. Ik schudde mijn hoofd.. Mijn hart ging rustiger slaan maar nog niet op het tempo dat het zou moeten. Ik wankelde draaide en viel.. Alles leek veel te snel te vervagen..

Ik werd wakker in m'n bed. Jaspers gezicht plitste voor mijn ogen als een flashback.. Ik duuwde mijn vingers tegen mijn slapen aan.. Ze deden pijn.. mijn hele lichaam deed pijn.
Ik wankelde de trap af en vond Sophie en luc aan tafel..
Ik zakte neer op de stoel en staarde door het open raam van de tuin.. De tend stond er nog steeds en tot mijn verbazing lag de schaal met scherven op het dienblad lag naast de kraan. Ik merkte pas dat ze me aan staarde toen ik naar hen keek.
"Te veel gedronken gisteren zussy?"lachte ze.
"Of waren het de cullens die je er onderuit hebben geholpen.. " grijnsde Luc naar me.
Het was dus geen droom. Ik dacht even diep na voor ik antwoord gaf.
"Is Jasper een Cullen? maar.." brabbelde ik.
"Cullen.. Halle.. Hij is van hun ja.. waarom?"
Ze keken me allebij fronzend aan.
"Ik.. euhm.." stotteren was geen goed idee, "waarom waren ze hier?" het kwam er uit alsof ik ervan walgde.
"Het zijn onze buren weet je nog.."
Ik fronsde mijn wenkbrauwen.. Ze snapte het niet.. Dit was wat híj bedoelde híj.. Jacob.. MijnJacob.. Alles stormde door men hoofd.. MijnBesteVriend.. Jasper was.. was... Ik trilde;. ik wist wat hij was.. Ik..

Alles vervaagde niets leek nog wat het was..
Men hoofd raakte de grond en alles werd zwart.