19. Revenge, M

Dilemma, dilemma... Er is een groot deel in mij dat niets liever wil dan het haar allemaal uitleggen, maar er is een ander deel dat blijft zeuren over Rachel en geheimhouding. Compromis. Eens denken...
Dan flitst er een briljant idee door mijn brein, het is echt slim bedacht, al zeg ik het zelf. Ik heb een compromis bedacht: Als ze ouder dan 14 is, vertel ik haar alles. Als ze jonger is, dan... Nou ja, dan wacht ik gewoon af, zo veel jonger kan ze niet zijn! Hoe ga ik dat dan vragen... Hmmm...
Ik schraap mijn keel. 'Ehmm, Fran...' probeer ik voorzichtig.
'Ja?' zegt ze, een beetje snikkend nog.
'Hoe... Hoe oud ben je eigenlijk?' Ik besef me nu pas hoe stom dat moet klinken. Vreselijk... dom.
'Vandaag word ik veertien hoezo?' Ze trekt één wenkbrauw lichtjes op, wat er best grappig uitziet.
'Nee, zomaar. Ik wilde dat gewoon even weten. Gefeliciteerd trouwens! Ik wou dat ik dat eerder wist, had ik wat voor je meegenomen.' Dan schiet me iets te binnen, iets wat Rachel me vroeger ooit geleerd heeft. Nou ja, geleerd... Ze heeft me een aantal dingen uitgelegd toen ik nog maar net tot de Rafles behoorde. 'Wanneer ben je echt 14? Ik bedoel, hoe laat ben je geboren?'
Ze pakt haar iPod weer op, en kijkt naar de klok. Acht minuten over elf.
'Over precies drie minuten. Om 11 uur 11! Best cool eigenlijk, mag je dan geen wens doen?' ze kijkt bijna weer vrolijk.
'Oh, dat zal wel, ik weet het niet eerlijk gezegd. Dat soort dingen weet ik nooit' biecht ik op.
Ik sta op, check of de deur echt dichtzit, of niemand ons kan horen, en ga tegenover haar zitten. Dan leg ik het haar allemaal uit. Tenminste, ik probeer het uit te leggen maar volgens mij is dat nu al mislukt.
'Dus wat je eigenlijk zegt is dat magie wel bestaat, ook al zegt iedereen van niet, en dat iedereen in dit huis een gave heeft en nooit ouder wordt?'
'Daar komt het op neer. Maar je hebt zeg maar een paar dingetjes die iedereen heeft, kleine dingetjes, en een aantal (of één) die jij hebt, samen met wat minder mensen. Dat is dan zeg maar jouw gave.'
De wenkbrauw gaat weer omhoog. 'Hoe weet je wat voor gave je hebt dan?'
Ik haal mijn schouders op. 'Geen idee eigenlijk... Ik ben er nooit zo mee bezig geweest, volgens mij heb ik er geen.'
'Dat moet wel! Is er niet iets aan jou wat de anderen niet hebben?'
'Ik zou het niet weten, echt niet!'
'Noem eens wat gaven dan! Nou ben ik nieuwsgierig, heb ik er ook een dan?'
'Dat denk ik wel, anders dan zou je deze kamer niet eens kunnen zien.'
'Behekst?'
'Ja, inderdaad. Ik weet niet hoe ze het doen. Je vroeg toch om voorbeelden? Nou, je kent Felix. Dat is een Wachtloper, en die worden uitgekozen op hun gaven. Meestal hebben ze een onwijs goed gehoor, daarom zijn ze echt gevaarlijk als spionnen, een conditie als... als... ik weet niet wat, maar ze hebben een super goede conditie. Ze zijn ook heel trouw, onderdanig, iets wat ze zelf een slechte eigenschap vinden, en het is ze aangeleerd om de bevelen op te volgen van degene die de echte Koning of Koningin is. Nu is dat dus Rachel.'
'Oké, en jij bent dat niet?'
'Nope, anders was ik ingedeeld in een ander deel van de Kolonie. Daar zijn we nu, als je dat nog niet wist.'
'Dat wist ik nog niet geloof ik. Dat is het enige?'
'Oh nee, je hebt nog veel meer! De Vertellers hebben een stem waar ze echt alles mee kunnen. Alles. Eenden nadoen, maar ook mensen overhalen of iets uit een boek lezen, dat soort dingen. Vertellers die dat laatste kunnen zijn heel zeldzaam, de meeste kunnen alleen overhalen of heel goed vertellen.'
'En hoe weet je dat jij dat niet bent?'
'Dat weet ik niet.'
Goed, als ik er nu over nadenk is het best hopeloos. Na 100 jaar weet ik nog steeds niet wat mijn gave is. Wat ik ben. Dat faalt best hard.
'Er zijn natuurlijk ook de mensen zonder naam. We noemen ze de Rafles, het is echt het grootste deel van de mensen in de Kolonie. Ze horen gewoon niet in een categorie, of anderen zijn te lui om erover na te denken. Met andere woorden, je hebt ook een paar losse gaven, die niet ergens bij horen. Vliegen, bijvoorbeeld, of Verdwijnen en Verschijnen. Dat is best cool, maar in de hele Kolonie is er niemand die dat kan. Vliegen bedoel ik. En het klassieke Gedachtenlezen, en in de Toekomst kijken. Dat heeft trouwens wel een naam, volgens mij zijn dat de Fortunati. '
'Oké. En het transformeren en zo, het toveren zeg maar, kun je dat dan ook?'
'Er zijn er een paar die dat kunnen. Zo eens per generatie wordt er iemand geboren die alle gaven heeft. Dat noemen we ook wel de Kracht, maar ja, dat is zo zeldzaam... Echt niemand heeft dat. En het Transformeren, dat is wel een goeie... Volgens mij is dat ook een groep. De Transformagiërs. { ja ik weet het, dat is van Harry Potter, maar het moest er gewoon in} Ze kunnen hun uiterlijk veranderen wanneer ze dat maar willen.'
'Gaaf... Dat wil ik! Dat maak ik mijn haar normaal, blond of bruin of zo.'
Hmmm... En als ik kon Verdwijnen, zou ik zorgen dat ik ergens anders wat. Met haar. Ver, ver weg van hier...


Sorry beetje saai hoofdstuk, maar hij moet het haar toch wel een keer uitleggen dus dan maar nu.