(20) Happy Family..

Zinzi keek ons verbaasd aan, Tom grijnsde en sloeg zijn arm om mijn schouder om me naar hem toe te trekken. 'I present..my little sis.' Zei hij lachend. Zinzi leek het metteen te begrijpen, ze leek nu meteen te begrijpen wat er aan de hand was. 'Dus toch? Bill dacht al zoiets, al vrij lang eigenlijk.' zei ze. Had Bill het al gedacht of geweten? En hij had het haar verteld maar was er tegen mij nooit over begonnen? Ook leuk. Bill was moeilijker te begrijpen dan hij eerst leek. Veel moeilijker. 'Hé? Hoe bedoel je?' vroeg Tom. ZInzi keek hem aan. 'Tom, voor jou is het misschien moeilijk om dat te begrijpen, maar de meerderheid hier heeft al lang door dat Bill je qua...-hoe zeg je zoiets vriendelijk? -..Verstandelijke vermogens al lang overtroffen heeft. En hij heeft meer tact, wat jij ook zou kunnen gebruiken.' zei ze glimlachend. Tom keek haar door toegeknepen ogen aan. 'Mijn huis = vriendelijk doen tegen mij.' zei Tom. Zinzi stak haar tong uit. 'Vriendin van Bill = Ik mag gemeen doen tegen zijn broertje.' zei Zinzi, waarna ze geschrokken haar hand over haar mond legde. 'Het is grote broer,' zei Tom die duidelijk niets opgemerkt had. Sarah en ik grijnsden naar elkaar en hingen elk aan een arm, Melody duwde haar in de richting van de stoelen. We duwden haar neer op een en stonden rond haar... 'En nu details graag.' zei Sarah. 'Waarom?' vroeg Zinzi, ze klonk alsof ze doorhad dat ze verloren was, maar het nog niet wou toegeven. 'Omdat Bill familie is van ons, en wij heel bezorgde zus en nichtje zijn.' antwoordde ik. 'Hoelang?' vroeg Melody, haar ogen twinkelden. 'Niet zo héél erg lang, misschien een week of drie.' zei ze zacht. ik zuchtte. 'Serieus? Dat noem ik al een tijdje, Georg en ik, dat is nog niet heel erg lang.' zei ik meteen, waar ik ook spijt van kreeg want een paar seconden later zat ik ook in een stoel, recht tegenover Zinzi. Ik wou mezelf slaan, heel hard. 'En hoelang is dat?' vroeg Sarah. 'Van gisteren.' zei ik kortaf. Ik kruiste mijn armen en keek weg van haar.