OO6 || Zara Miller

De busdeuren gingen los, waarna de bus leegstroomde. Voor dat ik het doorhad, stond er al een grote groep meisjes om Zayn. Iedereen vroeg dus ook direct wie hij was. Ik antwoorde dat hij mijn neef was, en dat hij bij ons logeerde. "Zal ik je de school laten zien?" riep Loren. Zayn knikte en liep met haar mee. Loren had altijd een jongen achter haar aan lopen. Als ze er even geen had, zocht ze wel jongens op die er iets minder goed uitzagen. De bel ging en ik zocht mijn lokaal op. Zayn was nergens te bekennen, die zou dus wel bij Loren zijn, even later kwamen ze dan ook lachend het lokaal binnen. "Zayn kom naast mij" Zayn had nog niet geantwoord of hij zat al op de stoel naast Loren. De gemaakte lach van Loren, die overigens ook overdreven was klonk me zeker niet als muziek in de oren, ik ergerde me er mateloos aan nu en altijd. Ze wou vast duidelijk maken dat Zayn van haar was, nou ik had er dan totaal geen problemen mee, als je het zo bekeek waren ze als puzzel stukjes voor elkaar bestemd. Zayn ging als een blok voor Loren vallen, dat wist ik al wel.

De bel drong mijn oren binnen wat betekende dat het lunch tijd was. Mijn vader had netjes mijn lunch verpakt in een speciaal zakje. Zayn kwam met een grijns de kantine binnen gewandeld met aan zijn zij Loren. Achter hun natuurlijk de meelopers. Zayn had blijkbaar door dat ik mijn aandacht op hem gevestigd had want hij wenkte me. Nee, ik had geen zin in zijn aanwezigheid. Ik stond op en had plots geen zin meer in mijn lunch. "Hé, waar ga je heen?" een hand omsloot mijn pols waardoor ik teruggetrokken werd. Collum schoof met zijn vrije hand zijn bril terug op zijn neus en liet langzaam mijn pols los. Met een kleine glimlach ging ik terug aan tafel zitten maar liet nog steeds mijn lunch links liggen. "Nu gaat Zayn er van langs krijgen" grijnsde ik scheef toen ik Ryan, de populairste jongens van onze school, op Zayn zag aflopen. Ryan en Loren waren altijd heel close geweest maar het werd nooit wat tussen hun volgens Loren. Mijn mond was inmiddels opengevallen van verbazing toen ik Ryan, Zayn een boks zag geven en ze uitbundig een gesprek begonnen te voeren. "Trek het je niet aan, hij is weg voor je het weet", glimlachte Collum en nam slokken van zijn drinken. "Ik hoop het.." mompelde ik. Collum dacht simpel weg dat ik een bloedhekel had aan mijn neef, maar niets was minder waar. Collum praatte nogal snel zijn mond voorbij dus mijn geheim over Zayn zou bij hem niet veilig zijn ook al was hij mijn beste vriend. "Laten we onze laatste paar uren tegemoet gaan.." klonk de stem van Collum opgewekt toen hij de bel hoorde. Teleurgesteld stond ik op en liep ik richting het wiskunde lokaal, één van de lessen die ik wél had met Collum.