1: koffie bij Starbucks

Toen ik eenmaal thuis was en gegeten had besloot ik mijn fans even te trakteren op een twitcam.
Heey schatten, over een kwartiertje doe ik een twitcam, hopelijk kijken jullie!
tweete ik.
Bij de twitcam waren een hele hoop kijkers en dat vond ik echt te gek.
Na een halfuurtje zat ik te gapen voor de cam en nam ik afscheid van de beste fans ooit.
De twitcam was echt leuk, ik vergat je er gewoon door te e-mailen sorry.
Dat moest James wel zijn, ik stuurde meteen antwoord.
Hahaha, dankje en maakt niet uit. Ik heb morgenochtend een repetitie maar ik ga eerst nog even naar de starbucks kom je anders ook?
Stuurde ik hem, oké misschien is het raar, maar ik voelde me op mijn gemak bij hem. Ik had eindelijk iemand gevonden waarbij ik het idee had dat hij me begreep.
Meen je dat? Lijkt me geweldig!! hoelaat?
kreeg ik als antwoord.
Ik ben er rond een uur of 9, in vermomming uiteraard. Ik heb een zwart adidas vest aan met gouden strepen die veel te groot is. Je herkent me wel. Ik ga nu slapen ik ben gesloopt en heb nog last van een Jetlag. stuurde ik.
Weltrusten en tot morgen kreeg ik als antwoord,

Ik douchte en deed mijn pyjama aan en voor ik het wist lag ik al in diepe slaap.

"arg..." mompelde ik om 7 uur toen mijn wekker af ging, waarom moest ik nou zo vroeg opstaan... Ohja ik had vandaag een repetitie voor een benefiet concert voor over 3 weken.
Toen ik me had aangekleed, mijn make-up gedaan had en wat kleding in mijn tas gepropt had liep ik naar mijn auto. Mijn mooie auto, ik was er zo trots op!

Ik reed naar de starbucks en parkeerde mijn auto, het was kwart voor 9 en ik verwachtte niet dat James er al zou zijn. Maar dat had ik verkeerd gedacht, "Cappuccino met suiker?" lachte hij verlegen terwijl hij me een beker voor hield. "dank je je bent een schat" zei ik dankbaar en ik ging zitten, "mijn koffiezetmachine is kapot" legde ik uit. "omg, chocolade muffins, wil je ook?" vroeg ik enthousiast toen ik de cassiere ze zag neerleggen. James knikte, De rest van de tijd zaten we te praten alsof we elkaar al jaren konden. Dat was voor hem wel het geval, maar ik kon hem eigenlijk helemaal niet.

Ik voelde mijn mobiel trillen en zag een berichtje van mijn manager staan, "sorry James ik moet gaan, het was gezellig! we houden contact" riep ik over mijn schouder terwijl ik ,met nog een beker koffie in mijn hand, naar mijn auto liep.
Ik was de tijd vergeten en had al bij de repetitie zaal moeten zijn, ik gaf flink gas en parkeerde snel. Ik griste mijn spullen van de bijrijdersstoel en rende naar binnen. Net als in de films hoe die mensen binnenkomen, zonnebril op hun hoofd haar soort van ontploft en beker koffie in hun hand. "sorry dat ik laat ben, Jetlag" lachte ik, Marc mijn vertrouwde choreograaf stond al te lachen, naast hem stond een jongen van mijn leeftijd hij had een buitenlands uiterlijk.