--27--

Eenzaam liep ik langzaam naar mijn tent. Ik schopte tegen een steen en voelde de pijn die ik zelf had aangericht. Maud wilde ik niet vergeten. Ze zou altijd in mijn herinneringen blijven. Altijd. Mijn gedachten werden plots onderbroken doordat ik tegen iemand opliep. Storm.
'Ehhhh....Hoi!'
'Wat the hell doe jij nou weer hier?!' vroeg ik geïrriteerd en ik hoorde zelf hoe boos ik klonk. Boos op mezelf.
'Ik..ehh... Ik geloof dat ik even daarheen moet!'
Weg was hij. Ik zag nog net dat hij het toiletgebouw inglipte. Ik keek verbaast. Had hij soms iets te verbergen?EN trouwens, wat deed hij zo vroeg in de morgen? Toen ik in mijn tent kroop bleef ik even liggen. Toen kroop ik er weer uit en ik ging de caravan van mijn opa en oma in. Ik zag Karin en Kiki al zitten in de caravan. Wacht eens even, Kiki?!
'Heey!'
'Hoi', antwoorde ik kortaf, 'wat doet zij hier?'
Mijn blik gleed van Kiki naar KArin.
'Doe niet zo chaggie!'zei Karin een tikkeltje verbaast,'Je wist toch wel dat Kiki een nachtje kwam logeren?'
'Neuuuhh'.
Karin bekeek me van top tot teen. Ik keek haar vragend aan.
'Tis er?'
'Eèn. Je zit onder het zand. Twee. JE hebt geen pyjama aan. Wat heb je in hemelsnaam gedaan?'
Ik keek omlaag. ZE had gelijk.
'Ehmm',ik dacht na. ER moests een goede smoes te vinden zijn! 'Ik kreeg het koud en toen had ik mijn gewone kleren aan getrokken!'
'En dat zand?' vroeg Kiki scherp.
Ze keken me allebei doordringend aan en ik kreeg het warm. Té warm.
'TSjaaa',zei ik onzeker, 'zeggen jullie het tegen niemand?'
DAt zei ik ff snel, want ik hoopte dat ze mijn verhaal geloofden. zo leek het echter.
'Ik moest 's nachts naar de WC, maar ik struikelde en viel in het zand'.
'Oké, vaag', reageerde Karin en ze lachtte, 'Jij bent echt een kluns!'
Kik lachtte mee en ik haalde opgelucht adem. Ze geloofden het!
Ik had er genoeg van en pakte mijn tekenspullen uit het kastje boven het eet en zit gedeelte van de caravan.

'Is dat Maud?'
Karin keek me aan. Dom van mij, ik had niet hier moeten blijven! Ik werd rood. Ik antwoordde maar niet.
'Oehhh!'riep Karin en Kiki giechelde.
'Sneu voor Maud', zei Kiki, 'binnen een paar dagen heb je zo een ander!'
Ik voelde woede i8n me opkomen, maar ik zei niets. Ik pakte mijn tekenblok en etui en liep de caravan uit.