1,3 ~ Sapphire Deens;

Ik sta op het enorme plein, onze burgemeester houdt een toespraak over het verleden van Panem en de Hongerspelen. De regels;
Uit elk district doen één meisje en één jongen mee aan de spelen, de tributen. Alle vierentwintig tributen worden opgesloten in een gigantische openluchtarena. De arena kan elk soort vorm krijgen, van een groot strand tot grote, besneeuwde bergen. Ze moeten vechten op leven en dood, tot er een iemand overblijft, de winnaar.
Veel mensen uit ons district willen meedoen. Als je wint wordt roem en rijkdom beloofd. Het is een eer om getrokken te worden, maar je kan je ook aanbieden als vrijwilliger. Precies wat ik ga doen dit jaar.
Nadat de burgemeester onze voorgaande winnaars heeft opgelezen is het tijd voor de boete.
Marto Wink begint te praten over wat een eer het is om hier te zijn en dan gaat het beginnen.
‘Eerst de dames.’ Zegt hij, en zijn hand verdwijnt in de glazen bol met meisjesnamen erin. Hij haalt er één strookje uit. Ik houd mijn adem in, en voel dat iedereen om me heen hetzelfde doet.
Ik kijk naar mijn vader, en weet dat hij hoopt dat ik het ben. Ik hoop het ook.
Marto Wink kucht en leest dan de naam voor.
‘Sapphire Deens.’
De schok gaat door me heen en dan loop ik naar het podium. Ik vraag met af of het echt toeval was. Het kon net zo goed zijn dat mijn vader een smak geld heeft betaald. Dat zie ik hem nog wel doen.
‘Is er iemand die zich als vrijwilliger wil aanmelden.’
Mijn voorspelling komt uit. Niemand durft zich nu aan te melden, niet voor de dochter van de coach.
‘Goed dan. Een groot applaus voor Sapphire!’ grijnst Marto Wink overdreven. ‘Dan is het nu tijd om onze jongens tribuut te kiezen!’
Zijn hand verdwijnt weer, dit keer in de jongensbol.
De schok als ze zijn naam voorleest is nog erger. Ik wil eerst wegrennen, maar dan bedenk ik me dat dit niet beter kan gaan.
Emerald Deens komt het podium op geklommen.