17. Revenge, C

We hebben de hele avond gereden, Bella en ik. Nu lig ik op bed, in een goedkoop hotel in... jawel: Parijs! A dream come true. Ik draai me op mijn rug, en stop mijn armen onder mijn hoofd. Ik ben ongelofelijk moe, er is zo veel gebeurd vandaag. In mijn hoofd loop ik de hele dag nog eens door.
Bella dwong me dus om mijn spullen in te pakken. Een rugzak was goed, zei ze. Ik rende naar huis, en ik ging naar mijn kamer. Een rugzak... Mijn schooltas, een zwarte East-Pak, lag nog precies waar ik hem neergesmeten had. Ik pleurde de boeken op mijn bed, en rukte de deur van mijn kast open. Wat zou ik allemaal nodig hebben? Allereerst: Een broek. Ik pakte twee broeken van de plank, en mijn oog viel op mijn lievelingstrui. Een zwarte sweater. Hij is al best oud, en dat kun je zien, maar hij zit zo lekker... Ik probeerde hem op te vouwen, zo klein als het maar kon, en propte hem in mijn tas. Ik deed er twee shirtjes bij, en wat ondergoed. Prima, leek me. Ik kleedde me om, het was wel duidelijk dat ik iets comfortabelers aan moest trekken. Mijn favoriete broek, met een shirt en een vestje. Ik trok mijn (ietwat afgetrapte) gympies aan, toen de bel ging. Ik schrok me dood, maar het was Bella maar. Ik liet haar binnen en ze legde de brief op de eettafel.
'Kom' zei ze, gehaast.
We sprongen in haar oude Peugeotje, nadat we mijn tas achterin gelegd hadden. De radio aan, en we vertrokken.
We luisterden een tijdje naar de muziek, die zich vermengde met het geluid van de motor van de auto, tot Bella de radio uitzette. 'Chris, luister even. Vanaf nu heet ik Elisa Bianchi, goed? Ik wil dat jij me alleen nog maar zo noemt. Jij bent mijn zusje, we zijn op vakantie in Italië. Jouw naam, en onthoud hem goed, is Alice Bianchi.'

Alice. Best een leuke naam. Ik draai me weer op mijn zij, maar ik kan niet slapen. Morgen ben ik jarig, de eerste verjaardag die Francisca en ik niet samen doorbrengen. De eerste verjaardag die ik alleen vier met mijn buurmeisje. Dit wordt de slechtste verjaardag ooit. Ik sluit mijn ogen, en dommel even in.

'Happy Birthday to you!'
Ik word gewekt door Bella's gezang. Wat een irritant liedje is dat eigenlijk!
'Ochtendhumeur?' vraag Bella lachend.
Chagrijnig zeg ik: 'Nee, gewoon de eerste verjaardag zonder mijn tweelingzus.'
Bella was het blijkbaar even vergeten. Hoe is het mogelijk... Jeetje, ik ben echt chagrijnig.
'14. Mooie leeftijd hoor, bijna volwassen.'
14? Oh ja, ik word veertien vandaag. Waar zou Fran zijn nu? Zou ze ook haar verjaardag vieren? Of is ze opgesloten in een donkere ruimte met allemaal spinnen? Ik ben bang. De haartjes in mijn nek gaan opeens recht overeind staan en en rilling trekt over mijn rug. Aan de andere kant van de kamer verschijnt een vrouw. Ze heeft een roze jurk aan, in dezelfde kleur als haar haren. Wie heeft er nou roze haren, een ergere kleur bestaat haast niet... De hotelkamer vervaagt, en ik bevind me in een zaaltje. Een jongen komt de deur binnen, hij heeft een boek in zijn hand. Ik loop op hem af, ik wil weten welk boek hij in zijn handen heeft. Als ik bij hem aangekomen ben, zeg ik: 'Hoi, wat lees je?'
Hij reageert niet. Negeert me totaal. Wat een ongemanierde eikel zeg. Mijn chagrijnig zijn, dat even weg was, komt terug. 'Hooi' zeg ik, iets harder, maar hij reageert weer niet! Het is alsof hij me gewoon niet ziet!
Ik ga voor hem staan, spring op en neer en zwaai met mijn armen voor zijn neus. Nu móet ie me wel zien, maar nee hoor.
Het zaaltje vervaagt weer, en de hotelkamer wordt weer zichtbaar. Voor ik op de grond val, zie ik de cover van het boek. Een blauwe voorkant, met het opschrift 'De Hongerspelen.'