Living forever 3.3

‘ Oké nog een keer,’ zei Max. We zaten allemaal in de auto en we waren onderweg naar school. ‘Tom jij begint.’
‘Ik ben Tom,’ zei Tom grijnzend. ‘Moet zo veel mogelijk mijn zonnebril ophouden omdat ik een oogziekte heb en mag ook niet te lang in de zon omdat ik ook een huid ziekte heb.’
‘Nathan,’ zei Max rustig.
‘Ik ben lang ziek geweest en heb zo wat lessen gemist,’ zei Nathan. ‘Daardoor heb ik een lichte achterstand.’
‘Prima,’ zei Max en Nathan frunnikte zenuwachtig aan zijn T-shirt. ‘Nath, alles gaat goed komen. Je kan lezen en schrijven in het Engels, Latijn en Frans, je kan rekenen en geschiedenis is niet zo moeilijk want je hebt het meegemaakt.’ Nathan knikte en liet zich weer in zijn stoel vallen. ‘Jay.’
‘Ik ben gewoon Jay,’ zei hij schouder ophalend. ‘Ik heb geen speciaal verhaal nodig en Siva is er in de buurt voor wanneer ik boos word.’ Max knikte en ik besefte dat hij misschien nog wel zenuwachtiger was dan Nathan.
‘Max, het gaat goed komen,’ zei ik. ‘We kennen ons verhaal en we kunnen ons voor het eerst in tijden normaal voelen.’ Hij grijnsde.
‘We zijn er,’ zei hij terwijl hij parkeerde voor het grootste gebouw in het dorp.