Living forever 3.2

‘Wakker worden!!’ hoorde ik Nathan door het huis brullen. Ik hoorde hoe hij de deur van Toms kamer open deed. ‘We moeten naar school!’ Ik hoorde hoe Tom chagrijnig gromde, ik schoot in de lach en besloot mijn bed alvast uit te komen. Even later stond een superblije Nathan voor mijn deur. ‘We gaan naar school!!!’ Ik moest nog harder te lachen en liep al aangekleed naar beneden, waar Nathan al een heel ontbijt had gemaakt. Jay kwam met verwarde haren achter me aan lopen en mompelde iets wat op goede morgen moest lijken. Het duurde even voordat Max en Nathan Tom beneden hadden gekregen en toen begonnen we met zijn allen te ontbijten.
‘Nathan,’ zei Tom toen we klaar waren met eten. ‘Als je me ooit, maar dan ook ooit nog een keer om 6 uur ’s ochtends wakker maakt dan bijt ik je hoofd er af!’ Ik schoot in de lach.
‘We mogen niet te laat komen,’ verdedigde Nathan zich.
‘Het is 7 uur ’s ochtends, Nathan,’ zei Jay. ‘We hebben nog een uur voordat we naar school moeten.’
‘Laat hem toch,’ zei Max. ‘Ik weet nog hoe blij ik was toen ik voor het eerst naar school mocht.’
‘Ja, maar jij was 7 jaar oud en niet 325!’ zei Tom lachend. Nathan keek een beetje teleurgesteld.
‘Tom je bent ook nog nooit naar school gegaan,’ zei ik uiteindelijk tegen hem. ‘Max is geschoold in magie, jij hebt ooit in een timmermansgilde geleerd en gewerkt, maar ik ben de enige die ooit “echte mensen scholing” heeft gehad.’
‘Op schepper,’mompelde Jay en we schoten met zijn allen in de lach.