Living forever 2.4

Mijn idee om als “normale mensen” te gaan leven kwam pas weer op tafel toen Max zag dat ik niet alleen op zoek was naar huizen, maar ook naar scholen.
‘Je wilt naar school gaan?’ vroeg hij ongelovig.
‘Wat ik ben nog nooit naar school geweest!’ zei ik verontwaardigd. ‘Ik was als mens maar een simpele boeren zoon en die gingen niet naar school 300 jaar geleden.’
‘En jij bent alleen maar naar de heksenschool geweest,’ zei Siva. Tom schoot in de lach. ‘En daar ben je vanaf gestuurd, dus het is misschien ook goed voor jou algemene ontwikkeling om weer naar school te gaan.’ Nu schoot ik ook in de lach.
‘Dankjewel Siva,’ zei Max met een grote net grijns op zijn gezicht.
‘Ik wil wel naar school,’ zei Jay. ‘De laatste keer dat ik school had was ik 18 en nu ben ik zo’n 120 jaar verder.’ We schoten in de lach.
‘Wat heb je al gevonden, Nathan?’ vroeg Siva terwijl hij naast me ging zitten.
‘Een groot landhuis met daarbij een meer, drie kelders, in een gebied met veel bossen en weinig zon en een half uurtje rijden met de auto is een dorpje met een middelbare school,’ ze ik. Ik toonde iedereen de foto van het huis. ‘Ziet er niet slecht uit vind je ook niet?’
‘Ziet er prima uit,’ zei Tom. ‘Ik zie mezelf daar wel wonen.’
‘Wel het is geen paleis,’ zei Siva. ‘Maar het zal wel doen.’
‘Perfect,’ zei Jay en Max knikte.
‘Ik regel de verkoop wel,’ zei Max. ‘Dan kunnen jullie alvast pakken.’
‘Vergeet ons niet op die school in te schrijven,’ riep ik nog. ‘Hoe jonger we beginnen hoe langer we kunnen blijven!’