--26--

MAUD.
Ik hield Tom's hand vast en samen liepen we op het strand. We hadden onze schoenen, die vol met zand zaten, uitgedaan en de zee vulde onze achtergelaten voetafdrukken.
'Tom?' vroeg ik zachtjes.
'Ja?'
Lief en teder antwoorde hij en even stonden we stil.
'Hoe lang blijf je nog eigenlijk op de camping?'
Ik sprak de zinnen een beetje aarzelend uit en hij liet zijn blik over de mijne glijden. Toen keek hij naar de grond. Dat zei genoeg en er verschenen tranen in mijn ogen. Snel knipperde ik ze weg en gaf Tom een stevige knuffel.
'Zullen we terug naar de camping?' vroeg ik, 'straks merkt iemand nog dat we weg zijn!'
Tom knikte. Hand in hand liepen we het strand over. HEt strand werd duinen, en de duinen werden gras met stoeptegels en asfalt.

We betraden de camping. Alles was er stil en vredig. Af en toe hoorde je een vogel en geritsel van de bomen waar de wind doorheen waaide. Ik vroeg me af of er andere mensen wakker waren.

Toen we vlak bij de tent van Samira en mij waren, kreeg ik ineens haast. Stel dat Samira opeens was wakker geworden en dat ze nu naar mij op zoek was? Wat nou als ik haar net misliep en we weer ruzie kregen, net als de vorige keer?
Allerlei onrustige gedachtes spookten door mijn hoofd.

ondertussen met SAMIRA.
'Oeaaah!'
Ik gaapte luidruchtig en pakte slaperig een fleecedeken uit mijn tas. Ik had het onvoorstelbaar koud en een rilling gleed langs mijn rug. Ik wilde net aan Maud vragen of ze wakker was en het ook zo koud had toen ik merkte dat ze weg was. Even stond ik met een mond vol tanden -wat eigenlijk niets voor mij is- en ik vroeg me af wat ze nu aan het doen was. Ik besloot om haar niet te gaan zoeken. Verspilde moeite. Straks zat ze weer gewoon op de WC! Dat zou pas echt falen. Ik zuchtte en ik bibberde. Ik had het nog steeds koud. Had ik maar een kacheltje! Opeens herinnerde ik me dat ik nog zo'n ding had liggen dat heet werd als je het knakte. De mijne was in de vorm van een Hartje. Een handwarmer ofzo, heette dat.
Snel graaide ik om me heen op zoek naar mij zaklamp. Daarna haalde ik bijna mijn hele tas overhoop om de handwarmer te vinden. Eindelijk vond ik het en knakte het zodat het warm werd. Langzaam maar zeker verspreidde het zich over mijn lichaam. Ik deed mijn ogen dicht.

Opeens voelde ik dat ik zweefde. Licht en warmte omringde me. Vrede. Ik vloog langzaam naar boven, dwars door alles heen. De lucht was helder blauw, bijna neon en de wolkjes waren zacht en wit. Ik keek naar beneden. Even schrok ik, maar dat was al snel weer voorbij. Mijn lange witte jurk wiegde in de wind en ik voelde dat ik vleugels had. Hele grote. Hoger en hoger vloog ik.

Met een schok deed ik mijn ogen open.