Living forever 2.3

Gapend kwam Tom de keuken binnen komen, gevolgd door Siva die een hand haalde door zijn haar.
‘Bad hair day,’ gromde Siva. Ik schoot in de lach en gaf Jay een por die boos naar het spek bleef kijken dat op mijn bord lag.
‘Geef het op Jay,’ zei ik. ‘Het is zieliger voor het varken als ik het spek nu weg gooi dan wanneer ik van hem geniet.’ Max lachte en hij gaf Siva de broodjes. Tom hield het bij water en keek de hele tijd vies naar de broodjes. Iets dat mij weer in de lach deed schieten.
‘Jongens als jullie de hele tijd boos en vies naar mijn bord zitten te kijken word mijn eetlust er echt niet beter van!’ zei ik. ‘Als je iets anders wil eten of drinken Tom, van mij mag je. Zolang je het hele dorp maar niet uit moord.’ Max keek me even boos aan, maar ik haalde mijn schouders op. ‘Als je je misschien vaker voed heb je minder moeite met je beheersen tijdens volle maan.’ Max keek me waarschuwend aan en ik besloot op een ander onderwerp over te gaan. ‘Mag ik een keer het nieuwe huis uit zoeken?’ Siva verslikte zich in zijn koffie, Max in zijn broodje, Jays hand die onderweg was naar de jam bleef halverwege hangen en Toms mond zakte open.
‘Sinds wanneer wil jij dat?’ vroeg Tom nadat Siva en Max weer normaal konden ademhalen.
‘Wel nu ik hier blijf wil ik voor het eerst in 300 jaar een keer bepalen waar we heen gaan,’ zei ik schouder op halend. ‘Ten zij er bezwaar is natuurlijk…’
‘Nee,’ zei Max lachend. ‘Het was gewoon even onverwachts. Ken je de eisen die aan het huis en plaats moet voldoen?’
‘Er moet een kelder zijn voor Jay,’ zei ik. ‘Niet te veel zonlicht voor Tom, veel bomen voor Max en het liefst een dorpje in de buurt zodat we eten kunnen kopen. Het dorpje moet niet te groot zijn en… waarom gaan we niet gewoon een keer als “mensen” leven?’
‘We proberen al als mensen te leven,’ zei Siva.
‘Jij bent een mens,’ zei Tom. ‘Jij kan niet anders dan als mens leven.’
‘Ik ben geen normaal mens,’ zei Siva.
‘Tja dat weten we al zo’n 150 jaar,’ zei Tom zachtjes. Siva gooide een broodje naar zijn hoofd en Tom greep meteen een plak ham en gooide die terug.
‘Jongens kappen!’ zei Max.
‘Ja inderdaad,’ zei Jay. ‘Gooi maar met planten maar laat de beesten liggen!’ Hij haalde de plak ham van Sivas schouder.
‘Hé,’ zei ik. ‘Laat de planten hier ook buiten.’ Iedereen keek me raar aan. ‘Wat ik begin gewoon respect te krijgen voor mijn opdringerige gesprekspartners!’ Even was het stil toen schoten we allemaal in de lach.