15. Revenge, F

We zitten daar, met onze voeten tegen elkaar aan, en hij bloost. Had ik die laatste vraag niet moeten stellen? Maar ik móet het weten! Mark kán het hier toch niet echt leuk vinden? Moest ik dat eerst vragen anders? Hij schraapt zijn keel en zachtjes, bijna onhoorbaar, antwoordt hij: 'Ja, zo vaak. Je komt hier niet uit, ze krijgen je altijd weer te pakken.' Het kriebelt in mijn buik. Ik ga nu toch niet verliefd worden op hem? Achter in mijn hoofd klinkt een stemmetje dat zegt: 'En wat dan nog? Hij is oké, hij is geen eikel.' Dat is wel waar, maar toch...
'Je vind me echt een freak hè?' zegt hij, met een blos op zijn wangen. Ik smelt vanbinnen, ik kan er niets aan doen. Ik zou hem moeten haten, maar dat is onmogelijk. I'm afraid I have fallen in love with him.
'Waarom zou ik jóu een freak vinden?' mijn stem trilt, en ik ben bang dat hij dat ook hoort, maar ik ga verder: 'Jij moet mij wel een freak vinden, ik durf niet eens voor mezelf op te komen.'
'Ik vond het anders best dapper dat je zo praatte tegen haar.'
'Wat?! Oh dat... Maar ik verf mijn haar ook niet, ze was gewoon onbeleefd, en jullie hebben me zomaar ontvoerd. Verwachtte je dat ik aardig ging doen?'
Mark schudt zijn hoofd en kijkt weg uit het raam.
'Wacht even' zeg ik. Ik sta op en loop naar het bureau, waarin ik mijn iPod heb verstopt. Ik open de la en haal hem er uit. 'Wat is dat?' vraagt Mark nieuwsgierig, en hij staat op. 'Hierop zet ik mijn muziek.' Op de een of andere manier denk ik niet dat hij weet wat een iPod is. 'Dat doe je via de computer -' Mark knikt begrijpend; dat weet hij dus wel '- en dan kun je overal naar je favoriete muziek luisteren. Het is echt geweldig.' Ik geef hem een oortje en vraag of hij anders eens iets wil luisteren. Hij pakt het oortje aan, stopt het in zijn oor en gaat naar het menu. Hij tikt met zijn vinger op de categorie 'nummers'. Terwijl we naast elkaar op het bed gaan liggen, dat best functioneel is als bank, begint het nummer wat hij heeft uitgekozen. http://www.youtube.com/watch?v=RVGUwcw1JXQ Zo blijven we een tijdje liggen op het bed/ de bank. Als het nummer is afgelopen vraag ik hem of hij het goed vond. 'Ja, best oké. Beetje rustig. Dat wel,' zegt hij. Ik snap het wel, het is best een rustig nummer. 'Mag ik hem even?' vraag ik, en ik pak mijn iPod weer. Ik zoek het nummer dat ik hem wil laten horen, en al snel heb ik het gevonden. http://www.youtube.com/watch?v=ysnh3Vf_X34
Als het refrein begint zegt Mark: 'Dat is beter.'

We blijven muziek luisteren tot het donker wordt. Buiten komt de maan op, een volle maan, en Mark fluistert me toe: 'Kom, naar het raam.' Ik doe mijn oortje uit, en zet mijn iPod uit. Mark pakt mijn hand, en we gaan naast elkaar op onze knieën op de vensterbank zitten. Hij wijst naar de maan en de sterren eromheen. 'Mooi hè?' Ik knik. Dit is zó romantisch... Zucht, het lijkt te veel op een van mijn fantasieën; straks doe ik mijn ogen open en dan is het allemaal een droom.

Maar mijn ogen zijn al open, en dit gebeurt echt.