Living forever 1.3

‘Ik weet niet wat hij heeft,’ klonk de stem van Siva. Ik lag op het bed in mijn nieuwe kamer en luisterde naar de jongens die beneden over me aan het praten waren. ‘Als hij met me wil praten dan komt hij wel naar me toe, ik ga niets uit hem trekken.’ Ik glimlachte in mezelf; mijn goede vriend Siva.
‘Kan je in ieder geval zeggen dat het me spijt?’ vroeg Jay zachtjes. ‘Ik heb me gewoon slecht onder controle en ik wilde helemaal niet naar hem uitvallen…’
‘Volgens mij weet hij dat wel, Jay,’ zei Siva en ik glimlachte weer; Lieve Jay, hij die nooit een vlieg kwaad wil doen.
‘Wat als hij gelijk heeft?’ vroeg Max ineens. ‘Wat als hij nooit er achter was gekomen dat hij een elf was, dan had hij als mens verder kunnen leven.’
‘Hij is geen mens, Max,’ zei Siva. ‘Hij is een elf, onsterfelijk. Hij was er achter gekomen.’
‘Dat weten we niet,’ zei Max zachtjes. ‘Er zijn elfen die er nooit achter zijn gekomen dat ze elf zijn en leefden als mens en stierven met idee dat ze mens waren.’
‘Waarom weet Nathan dit niet?’ vroeg Jay. Ik hapte naar lucht, ik was vergeten te ademen tijdens het luisteren.
‘Hij zou woedend geweest zijn,’ zei Tom zachtjes. ‘Hij zou ons verlaten hebben.’ Ik begon te trillen, van pijn en verdriet.
‘Zoals ik nu ga doen,’zei ik wetend dat ze me konden horen. Ik sprong op, dwars door het raam heen, naar buiten en rende zo hard en lang als ik kon.