Proloog

Proloog

‘Hoelang nog?’ vroeg ik voor de zoveelste keer die avond.
‘Nog een uur,’ zei Siva zachtjes. Hij sloot zijn ogen en kromp in elkaar toen een harde grom vanuit de kelder klonk.
‘Het lijkt langer te duren,’ mompelde ik. ‘Langer dan gewoonlijk.’ Siva knikte zachtjes en we zaten met zijn vieren allemaal doodstil voor ons uit te staren.
Het uur was voorbij en er kwam geen geluid meer vanuit de kelder. Siva stond op en nam een zilveren zwaard in zijn handen, Tom keek er even naar en schoot toen snel de deur uit, Max stond op en liep naar boven om kleding voor Jay te halen. Ik liep zwijgend achter Siva aan.
‘Jay?’ vroeg Siva toen we voor de deur van de kelder stonden. ‘Jay?!’
‘Siva?’ klonk het zwakjes. Ik gooide snel de kelder deur open en voelde me ijskoud worden toen ik Jay daar zag liggen. Door het kelder raam was de volle maan niet meer te zien, maar Jay rilde nog van de pijn.
‘Het is al goed,’ zei Siva. Hij legde het zwaard weg en liep snel naar Jay toe. ‘Het is voorbij.’ Max kwam binnen met kleding voor Jay. Siva hielp de trillende Jay met omkleding terwijl Max de resten van de kleding die hij had gedragen voordat hij veranderd opraapte.
‘Nathan kan jij Tom alsjeblieft halen,’ zei Max. ‘Hem vertellen dat de kust... ehm…’
‘Veilig is,’ maakte Jay zijn zin rustig af. Ik knikte en schoot de kelder uit.

‘Tom?’ riep ik. ‘Tom?!’ Ik sprintte het hele bos door. ‘Vervloekte bloedzuiger waar ben je?’ Ik haatte volle maan; Jay veranderde in een wolf, Tom had meer moeite om zijn bloedlust te beheersen, Max moest al zijn inspanningen gebruiken om zijn magie binnen te houden, ikzelf kon het gefluister van de bomen en geesten van de natuur nog amper buiten sluiten en iedereen was jaloers op Siva omdat hij een onsterfelijk mens was. ‘Waar is hij?’ Mijn stem echode door het bos. De bomen begonnen te fluisteren en ik vloekte toen ik het antwoord hoorde. ‘Ik haat volle maan!’ Ik stormde op het dichtstbijzijnde dorpje af en zag vanuit de verte de eerste lijken al liggen.