Chapter fourty-seven. -Amber

Snel stapte ik de auto in. Ik was al laat, dus Jo-Ann zou wel ongerust zijn. Ik gooide mijn tas op de bijrijdersstoel en drukte het gaspedaal in. De motor begon te ronken en uitlaatgassen verlieten de auto terwijl ik over het asfalt reed. Zo snel als ik kon reed ik de straten van de stad door. Steeds sneller. Ik had goed nieuws voor Jo-Ann, we hadden een huis, eten, alles groter en beter dan ons appartementje. Ik reed de linkerhelft van de auto de stoep op en stapte in de lift. Ik wachtte tot ik op de juiste verdieping was, en ik huppelde naar de deur. Ik opende de deur en een schreeuw ontsnapte uit mijn keel. Mijn handen begonnen te trillen en ik rende naar haar toe. ‘Jo-Ann! Please! Antwoord! Jo-Ann? NEE. IEMAND HELP! PLEASE?’ Ik begon hysterisch verhalen uit te kramen, maar er kwam niemand. Ik keek naar de deur, en snapte al waarom. Een man blokkeerde de deur. ‘Kunt u helpen?’ ‘Waarom zou ik helpen met iets wat ik zelf heb aangericht?’ Ik gilde nog harder, maar de man draaide de deur op slot, en kwam naar me toe gerend. Ik stond op, en sleepte het inmiddels levenloze lichaam met me mee. De tranen stroomden over mijn wangen. ‘Ik, nee! Help iemand!’ De man kwam steeds dichter bij. Hij pakte mijn polsen vast zodat ik Jo-Ann moest laten vallen. Ik gilde toen ze met een klap de grond raakte. De man duwde me tegen de muur en pakte iets glimmends van de tafel, een pistool, zo te zien. Ik draaide mijn gezicht weg. Mooi, dan was ik er snel vanaf. Maar ik voelde al snel het koude lemmet van een mes op mijn keel. ‘Shut up. You idiot!’ Ik keek hem aan. ‘Doe het dan, nu! Als ze zo stoer bent, doe het dan nu!’ Ik begon hysterisch te huilen. Ik keek naar het lichaam van Jo-Ann, de man legde zijn arm zo tegen me aan dat ik geen kant op kon. Ik bleef naar Jo-Ann kijken. Toen voelde ik het mes in mijn pols snijden. Ik schreeuwde van de pijn terwijl ik voelde hoe het bloed uit mijn arm stroomde. ‘Vermoord me dan!’ Hij sneed nu ook in mijn andere pols. Maar dit keer hield ik mijn mond, ik wilde hem dit pleziertje niet gunnen. Ik begon sterretjes te zien, snel stak ik mijn hand in mijn broekzak en drukte op de noodknop. Als alles volgens plan ging, zouden de jongens en Abigail smsjes krijgen, over dat ik in nood was. Ik hoopte dat het lukte. Langzaam schoof er een zwarte waas voor mijn ogen.