|•| HOOFDSTUK TWEE

• JADE WHITTSON •

      'Alice, je drukt me plat,' gilde ik panisch waarna Maddison eindelijk uit de auto was gestapt en ik weer wat beenruimte had gekregen. In mijn vedoemde poging om eindelijk uit de stikhete auto te stappen, struikelde ik over het afstapje, maar voor mijn hoofd de harde stenen raakte, vingen twee armen me op.
      'Uitkijken he,' grinnikte de blonde god waarna hij me weer op twee benen hielp. Mijn wangen kleurden lichtjes rood van mijn genante actie, waarna hij weer naar de 4 andere jongens liep die vermakelijk naar mijn ongelukje stonden te kijken. Ik wist niet hoe die jongen wist dat ik ging struikelen, maar ik mocht blij zijn dat mijn gezicht niet was verloederd. Lachend sloeg Maddison haar hand voor haar mond toen ik haar een dodelijke blik had geworpen.
      'Louis!' schreeuwde Mia terwijl ze de autodeur met een zwaai opendeed en met een snelheid van meer dan 500 kilometer per uur naar hem toe rende en de donkerharige jongen zó in de armen vloog.
      'Ook hoi, Mia,' grinnikte de zogenaamde Louis toen hij zijn armen om het meisje heensloeg. Zijn Engelse accent was perfect te horen en dat maakte hem nog knapper dan dat hij eigenlijk was. Hoewel, alle vijf de jongens waren niet slecht om te zien.
      'Dus, jij hebt zeker je casanova voor deze zomer al uitgezocht?' vroeg Michelle geamuseerd, kijkend naar mijn blik die strak op de vijf jongens gericht stond. Ik schrok me dood van haar stem die plotseling langs mijn oor klonk en sprong daarna meteen een stap achteruit.
      'Juist, eh, nee, tuurlijk niet!' mompelde ik tegen haar en leunde tegen de auto aan. Mijn ogen zochten vluchtig naar de blondharige jongen en mijn hart maakte een vijfdubbele salto toen hij al 2 stappen in onze richting zette. Ik vergat haast te ademen.
      'Oh shit,' fluisterde ik wanhopig tegen Michelle.
      'Ik dacht dat je er nog geen uitgekozen had? Nou ja, er zijn er nog vier voor mij over,' grinnikte ze. Ik probeerde een glimlachje op mijn gezicht te persen na haar opmerking omdat de jongen al in een straal van 5 meter was, maar het zag er eerder uit alsof ik nodig naar de wc moest. Niet heel erg charmant dus.
      'Hoi,' zei de jongen opgewekt en stak zijn hand uit.
      'Niall,' stelde hij zich voor. Ik glimlachte en pakte meteen zijn hand aan.
      'Jade,' antwoordde ik hem terwijl ik mijn glimlach wat aanzienlijker probeerde te krijgen. Plotseling vloog er onverwacht een duif midden over Niall's hoofd heen waarna een verschrikte gil zijn mond uitvloog.
      'KEVIN!!!!!!!!!!' gilde Louis verschrikt uit en zwaaide overdreven naar de vogel die nu al zo'n meter verder was gevlogen. Het leek alsof hij elk moment neer kon storten en ik had dus best medelijden met het vogeltje.
      'Holy shit,' mompelde Niall nog even waarna hij zijn hand door zijn vuilblonde lokken haalde. Het was haast onmogelijk om mijn lach in te houden en Niall keek lichtelijk beledigd naar me toen de lach zo mijn mond verliet.
      'Nu staan we quitte, Nialler,' zei ik tegen hem. Beschaamd liet ik zijn hand los die ik overigens nog steeds vast had en ik hoorde de rest van de groep al weglopen.
      'Komen jullie?' hoorde ik Andreea al van verre gillen. Ze liep arm in arm met Marit naar de ingang van de campus toe. Ik pakte snel mijn koffer van de grond af en slenterde samen met Niall achter de rest van de groep aan.