[TC] 'Houston, we have a problem. [Part5]

Be the one I need

Nominatie <3
Nominatie <3

Accept my love and no one get hurt
BIll Pov.
Ik word wakker van hard genies en gehoest. Ik doe langzaam mijn ogen open. Tom zit naast de takken die ondertussen zijn opgebrand. ‘Tom?’ zeg ik terwijl ik in mijn ogen wrijf, ‘Gaat het?’ Tom schudt zijn hoofd. ‘Ik voel me niet goed.’ Zegt hij terwijl hij zijn hand op zijn buik houdt. Hij draait zijn hoofd en kotst. ‘BAH!’ Gil ik. Hij laat zich naar achteren vallen. Zijn lichaam schudt zachtjes. Ik loop naar hem toe en leg mijn hand op zijn voorhoofd. ‘Je hebt koorts.’ Zeg ik zacht. Tom hoest pijnlijk. ‘Je moet hulp gaan halen.’ Zegt hij dan. Ik schrik. ‘Nee, ik moet bij jou blijven!’ Zeg ik verontwaardigd. Tom schudt zijn hoofd. ‘Je moet hulp gaan halen.’ Zegt hij terwijl zijn gezicht verkrimpt van de pijn. ‘Doe het voor mij, Bill.’ Ik kijk hem bang aan. ‘Ja, maar ik kan jou hier toch niet alleen laten?’ Zeg ik bang. ‘En je kunt me ook niet beter maken. Ga nou maar hulp halen.’ Zegt hij. Zijn gezicht trekt wit weg. Ik doe mijn trui uit, en leg die over Tom heen. Dan maar in de kou hulp halen. Ik trek snel mijn ski’s aan. ‘Blijf hier,’ zeg ik, ‘Ik ben zo snel mogelijk terug.’ Waarom zei ik eigenlijk blijf hier? Tuurlijk zou hij hier blijven, hij was doodziek! Ik kijk naar buiten de grot. Het waait enorm hard. Toch loop ik naar buiten. De wind blaast me bijna omver. Ik ski de kant op waar ik denk dat ik heen moet. Dan moet het maar op mijn instinct.

Tom Pov.
Ik ril. Het is hier koud en warm tegelijk. Ik hoest, en het lijkt net alsof mijn longen het elk moment kunnen gaan begeven. Buiten begint het steeds harder te waaien. Shit, ik had Bill nooit weg mogen sturen. Straks wordt hij overstuur en gaat hij helemaal de verkeerde kant op. Ik kreun. Waarom moest ik ook zo nodig die Rode piste op? Ik kijk om me heen. Mijn maag rammelt, mijn hoofd doet pijn en ik heb het gevoel alsof ik om de minuut moet kotsen. Ik sluit mijn ogen. Het lijkt alsof ik ze maar voor een paar minuten sluit, maar als ik ze terug opendoe is de storm al weer gaan liggen. Hopelijk is alles goed met Bill. Ik loop zacht naar buiten. Het is helemaal stil. Ik trek Bills trui aan, in de hoop niet nog zieker te worden. Er komt een kriebel op mijn neus. Ik kijk de stralende zon in en nies. Dan hoor ik gerommel achter me. Pijlsnel draai ik me om. Mijn ogen worden groter. Ik gil. Een enorme bal sneeuw komt op me af. Ik ren de grot in, pak alle spullen die ik nodig heb en begin vooruit te rennen. Iets wat misschien niet zo slim was, ik had veel beter in de grot kunnen blijven zitten. Ik word omvergeduwd door een groot pak sneeuw. Ik probeer nog omhoog te kruipen, maar het lukt niet. Wild sla ik mijn armen om me heen. Ik moet omhoog komen. De sneeuw die op me komt te liggen word steeds groter. De kans voor mij om te overleven word steeds kleiner. Ik probeer normaal te ademen, maar mijn tranen maken dat onmogelijk. Dit was het dan. Dag lieve wereld. Dag lieve Bill. Ik vind het heel dapper van je om hulp proberen te halen, maar je was te laat. Ik stik haast door mijn sjaal die strak om mijn nek geknoopt zit. Ik haal hem los, en probeer hem boven de sneeuw uit te duwen. Misschien zien ze hem dan nog, en kunnen ze me nog begraven of cremeren. Ik sluit mijn ogen. Het word steeds kouder. Dat was het dan. De Rode piste.

BIll Pov.
Eindelijk de besteming berijkt. Ik trap snel mijn ski’s uit en klop de sneeuw van mijn laarzen af. Ik ren het huis binnen binnen. ‘BILL!‘ roept mama. Sorry mam geen tijd. Tom is in gevaar! ‘waar waren jullie! We waren zo ongerust en …‘ Ik onderbreek haar. ‘T-Tom licht ziek in een grot! WE MOETEN HULP GAAN HALEN!’ Mama en Gordon kijken me geschrokken aan. ‘Kom we gaan!’ Gordon pakt zijn jas van de kapstok en loopt met mij mee. We gaan langs de ski-post en melden het. Er gaat meteen een team mee. We moeten op sneeuwscooters door de sneeuw om nog optijd te komen voordat Tom dood vriest. Ik kijk rond. Hier was de grot toch ergens? Ik zeg tegen de man dat ze hier moeten stoppen. De man knikt en stopt de sneeuwscooter. ‘Hier was het! Maar ik zie niks!’ zeg ik huilend. ‘In dit gebied komen nogal vaak lawines voor, ik weet niet zeker maar er kan een lawine over de grot gekomen zijn.’ zegt één van de mannen. Ik schrik me dood. Nee niet Tom! Ik begin hysterisch te huilen. De man knielt naast me neer. ‘Het komt goed! We vinden hem wel! Mannen begin met graven!’ de mannen beginnen te graven maar na een uur hebben ze nog niks gevonden ik geef het op. Ik ren huilend over het sneeuwgebied en begin Tom zijn naam hard te roepen ‘TOM WAAR BEN JE TOOHOM!’ Ik val over iets. Ik beland in de sneeuw. Ik huil. Als ik kijk waar ik over struikelde zie ik de sjaal van Tom. ‘HIER! HIER!’ Ik begin huilend te zwaaien met mijn armen. De mannen zien het en komen deze kant op gerent. Ze beginnen te graven. Oh Tom laat alles goed met je zijn. Ik wil je nog niet kwijt. Nooi niet.

End of episode five
Reacties bitte
NOMINATIE