[TC] 'Houston, we have a problem. [Part3]

Be the one I need


Accept my love and no one get hurt
Tom pov.
We zijn gaan eten in een soort restaurant. Ik ben echt zo zwaar chagerijnig. Er komt een ober aan en zet ons eten op tafel. ’Eet smakelijk’ zegt Mama. Ik kijk naar mijn bord. BAH! Puree en wortels. Ik pak mijn vork en ga ermee zitten klieren. Ik voel dat mama zich aan mij irriteerd maar dat kan me niks schelen! ‘Bah, ik lust geen puree.’ Brom ik terwijl ik met mijn vork in de vieze aardappeldrek prik. Mama zucht, maar zegt er niets op. ‘En ik lust ook geen wortelen.’ Met mijn hoofd steun ik op mijn hand. Ik pak de lepel naast mijn bord. Die was voor de soep, maar ik wilde geen soep. Ik leg een wortel op de lepel, en schiet hem over de tafel heen. Pats! Recht op Gordon z’n voorhoofd. Ik grinnik stilletjes. Boos kijkt mama op. ‘Tom, wat is er toch met jou?’ Sist ze boos. ‘Wat er met me is? WAT ER MET ME IS? NIETS! ER IS IETS MET JULLIE! ALLEMAAL!’ Woedend sta ik op. Ik gooi mijn stoel naar achteren, en die valt met luid gekletter op de grond. ‘Tom! Kom terug!’ Roept mama achter me. Nee! Bah! Stik er toch allemaal in! Ik draai me om, en loop weg van de tafel. Alle mensen kijken me vaag aan. Schijt aan iedereen op dit moment, schijt aan de wereld, schijt aan Mama, schijt aan Gordon, schijt aan Bill. Schijt aan skiën! Ik ga nooit meer mee. Ik hoor hoe mamam me volgt. ‘Terugkomen!’ Roept mama weer. NEEEE! Ik kijk niet op of om, en loop gewoon door. Ik loop naar het hokje waar ik vanmiddag mijn ski’s heb gedumpt. Ik kan echt wel skiën. Die vrouw is gewoon blind, ze haat me gewoon!. Ik zal ze allemaal laten zien dat ik wel kan skiën. Ik doe de enorme laarzen aan, waar mijn ski’s aan moeten. Ik wankel naar de ski’s in de rekken, en zoek de mijne. Tom Kaulitz, Tom Kaulitz, Tom Kaulitz. Ja! Daar! Ik neem de latten uit de rij, en klik mijn laarzen erin. Ik schuifel terug naar de sneeuw, doe mijn bril op. ‘En daar staat Tom Kaulitz, bovenaan de berg. Zou hij de sprong wagen?’ zeg ik met een vertellersstem, ‘Ja, hij waagt het.’ Ik zet me af, en ski van het bergje van ong. 2 meter af. Blij steek ik mijn armen in de lucht. ‘En Tom Kaulitz haalt het! Hij wint het WK skiën! Het publiek gaat uit zijn dak!’ Ik grijns. Ik ben toch zo geweldig. Nou, die berg van 2 meter lukte, nu de berg van 4 meter. Ik ski naar het liftje. Hij staat uit. Ik kijk naar het huisje. Ik “loop” erheen, en ruk de deur open. ‘Even kijken.’ Zeg ik terwijl de knoppen bestudeer. Ik druk er een in, en de lift komt in beweging. Per-fect. Zo, nu kan het oefenen beginnen.

Bill pov.
‘Bill, ga jij even naar Tom zoeken? Ik word toch een beetje ongerust.’ Zegt mama terwijl ze haar mond afveegt. Ik knik gehoorzaam. ‘Ja mama.’ Zeg ik braaf. Ik sta op, en loop de kant op die Tom ook opliep. Ik kom bij het hokje met de ski’s aan. Ik loop naar de rekken met ski’s en zoek naar die van Tom. Ja, precies wat ik dacht. Die zijn er niet meer. Ik doe mijn schoenen aan. Auw, die rotdingen doen echt pijn. Ik zoek naar mijn ski’s en klik mijn voeten erin. Ik ski naar buiten. ‘VERDOMME! KUT SNEEUW! ALS JIJ ER NIET WAS GING HET WEL!’Hoor ik een bekende stem roepen. Tom. Ik ski de richting uit waar het geluid vandaan kwam. ‘Tom?’ Zeg ik. Meteen is het stil. ‘Tom? Waar ben je? Ik wil je helpen!’ Roep ik. ‘Hier.’ Bromt een stem van het bergje. Ik ski de hoek om. Daar zit Tom. Zijn lichaam is bedekt met sneeuw, en hij heeft nog maar 1 ski aan. Ik lach, en ski naar hem toe. ‘Lach me niet uit!’ Gilt hij. Als ik dichterbij kom, staan er kleine traantjes in zijn ogen. ‘Sorry.’ Zeg ik zacht. Ik steek mijn hand naar hem uit, en trek hem recht. ‘Ik zal je het leren,’ zeg ik grijnzend, ‘Zoek eerst je andere ski maar eens.’ Tom glijdt op 1 ski naar een uitstekend stuk. Daar haalt hij zijn ski vandaan. ‘Ik kan zelfs de 4 meter berg niet eens. Die kunnen alle kleuters al.’ Zegt hij zielig. ‘Ach, ik help je, en morgen ben jij de beste skiër.’ Tom glimlacht dankbaar naar me. ‘Dank je, ik zal je opnoemen als ik mijn Nobelprijs in ontvangst moet nemen.’ Zegt hij, terwijl hij zijn ski aandoet. Ik lach. ‘Tuurlijk, jij wel.’ Zeg ik grijnzend. Dan kijk ik naar de lift. Staat die nou nog aan? Het is al half 8! ‘Die heb ik aangezet,’ zegt Tom trots als hij mijn verbaasde gezicht ziet, ‘Dat kan ik dan nog net wel.’ Een beetje bang kijk ik om me heen. ‘Mag dat wel?’ Fluister ik. Tom haalt zijn schouders op. ‘Boeie, net alsof ze ons komen zoeken. Mama zal denken dat we aan het spelen zijn.’ Ik knik. Ja, dat is waar. ‘Op naar de lift dan.’ Zeg ik. We skiën erheen. ‘Je weet toch wel hoe je de lift opmoet hé?’ Zeg ik terwijl ik een ding vastpak, en naar boven geschoven wordt. Tom bloost een beetje. ‘Soms mislukt het nog wel een beetje.’ Mompelt hij. Hij komt achter me staan. ‘Je moet in balans blijven. Verdeel het gewicht van je lichaam.’ Zeg ik. Ik concerteer me op het afstappen. ‘Dat kan ik wel, ik val gewoon bij het afstappen.’ Zegt hij. ‘Als je er bent moet je meteen weg skiën.’ Zeg ik. Ik ben bij het einde, zet me af en glijd snel weg. ‘Zo.’ Zeg ik. Ik draai me om, en kijk naar Tom die mijn beweging probeert na te doen. ‘Ja!’ roep ik als hij heel naast me staat, ‘Zo moet het.’ Tom knikt tevreden. ‘Op naar de volgende stap!’

end episode three
Reacties bitte
NOMINATIE